Argilo-calcaire

Dat de wortels van de familie Faravel stevig verankerd zijn in de rotsige grond van Gigondas is een understatement. Als vader Antonin eind de jaren ’50 zijn kapot gehagelde olijfbomen op de terrassen aan de voet van de Dentelles de Montmirail vervangt door wijnstokken, begint het echte (wijn)familieverhaal. De eerste jaren werden de druiven nog verkocht aan andere wijnbouwers, maar jaargang 1979 was de eerste wijn onder eigen label. Na het overlijden van de pater familias in 1988 komen druppelsgewijs de vier kinderen allemaal terug samen om het levenswerk van hun geliefde papa verder te zetten. Onder leiding van Thierry groeit het domein uit tot een van de meest consistente en kwaliteitsvolle domeinen in de zuidelijke Rhônevallei met wijngaarden in Gigondas, Vacqueyras en Beaumes-de-Venise.

Een beetje vreemd, koppig, eigenwijs, maar zeker ook mooi, elegant, complex. Het zijn zelfstandige naamwoorden die niet alleen van toepassing zijn op haar wijnen, maar zeker ook op de wijnmaakster zelf. Als ze zich eind de jaren zeventig in Saint-Pargoire – een gehucht in de driehoek Béziers, Lodève en Montpellier- vestigt, kan niemand vermoeden dat het begin van een wonderbaarlijk stuk wijngeschiedenis wordt geschreven. Als gewezen immobiliën makelaar, weet ze stukje bij beetje een domein bijeen te kopen van 50 hectare, oorspronkelijk zonder wegverharding, elektriciteit, stromend water. Een prachtige getuige daarvan zijn de elektriciteitspalen die je moet volgen om tot bij haar huis te geraken, en die daar dan ook ophouden.
Als ze begin de jaren ’80 een 20 ha land ontbost, en vervolgens met de hand beplant, begint het wijnverhaal vorm te krijgen. Haar eerste wijn produceert ze in 1988, maar gezien het feit dat ze geen afzet vindt, blijven de wijnen in cuve op het domein, en wordt (waarschijnlijk ongewild) d

Een beetje vreemd, koppig, eigenwijs, maar zeker ook mooi, elegant, complex. Het zijn zelfstandige naamwoorden die niet alleen van toepassing zijn op haar wijnen, maar zeker ook op de wijnmaakster zelf. Als ze zich eind de jaren zeventig in Saint-Pargoire – een gehucht in de driehoek Béziers, Lodève en Montpellier- vestigt, kan niemand vermoeden dat het begin van een wonderbaarlijk stuk wijngeschiedenis wordt geschreven. Als gewezen immobiliën makelaar, weet ze stukje bij beetje een domein bijeen te kopen van 50 hectare, oorspronkelijk zonder wegverharding, elektriciteit, stromend water. Een prachtige getuige daarvan zijn de elektriciteitspalen die je moet volgen om tot bij haar huis te geraken, en die daar dan ook ophouden.
Als ze begin de jaren ’80 een 20 ha land ontbost, en vervolgens met de hand beplant, begint het wijnverhaal vorm te krijgen. Haar eerste wijn produceert ze in 1988, maar gezien het feit dat ze geen afzet vindt, blijven de wijnen in cuve op het domein, en wordt (waarschijnlijk ongewild) d

Een beetje vreemd, koppig, eigenwijs, maar zeker ook mooi, elegant, complex. Het zijn zelfstandige naamwoorden die niet alleen van toepassing zijn op haar wijnen, maar zeker ook op de wijnmaakster zelf. Als ze zich eind de jaren zeventig in Saint-Pargoire – een gehucht in de driehoek Béziers, Lodève en Montpellier- vestigt, kan niemand vermoeden dat het begin van een wonderbaarlijk stuk wijngeschiedenis wordt geschreven. Als gewezen immobiliën makelaar, weet ze stukje bij beetje een domein bijeen te kopen van 50 hectare, oorspronkelijk zonder wegverharding, elektriciteit, stromend water. Een prachtige getuige daarvan zijn de elektriciteitspalen die je moet volgen om tot bij haar huis te geraken, en die daar dan ook ophouden.
Als ze begin de jaren ’80 een 20 ha land ontbost, en vervolgens met de hand beplant, begint het wijnverhaal vorm te krijgen. Haar eerste wijn produceert ze in 1988, maar gezien het feit dat ze geen afzet vindt, blijven de wijnen in cuve op het domein, en wordt (waarschijnlijk ongewild) d

De ingrijpende veranderingen die het domein doorvoerde begin jaren ’90, vertalen zich nu wel zeer nadrukkelijk in het glas. De combinatie van rijpe, volumineuze Syrah van hun wijngaarden in Chateaubourg en Glun in combinatie met een haast perfecte houtrijping, maken hun rode wijnen onweerstaanbaar. De laatste jaren beginnen hun witte wijnen, op basis van Viognier voor Caprice en Rousanne/Marsanne voor St. Peray en St. Joseph, aan belang te winnen. Het is ondertussen meer dan duidelijk dat de broers Durand op kruissnelheid zijn gekomen en zich ontegensprekelijk bij de absolute top van de respectievelijke appellaties hebben gevinifieerd.

De ingrijpende veranderingen die het domein doorvoerde begin jaren ’90, vertalen zich nu wel zeer nadrukkelijk in het glas. De combinatie van rijpe, volumineuze Syrah van hun wijngaarden in Chateaubourg en Glun in combinatie met een haast perfecte houtrijping, maken hun rode wijnen onweerstaanbaar. De laatste jaren beginnen hun witte wijnen, op basis van Viognier voor Caprice en Rousanne/Marsanne voor St. Peray en St. Joseph, aan belang te winnen. Het is ondertussen meer dan duidelijk dat de broers Durand op kruissnelheid zijn gekomen en zich ontegensprekelijk bij de absolute top van de respectievelijke appellaties hebben gevinifieerd.

De ingrijpende veranderingen die het domein doorvoerde begin jaren ’90, vertalen zich nu wel zeer nadrukkelijk in het glas. De combinatie van rijpe, volumineuze Syrah van hun wijngaarden in Chateaubourg en Glun in combinatie met een haast perfecte houtrijping, maken hun rode wijnen onweerstaanbaar. De laatste jaren beginnen hun witte wijnen, op basis van Viognier voor Caprice en Rousanne/Marsanne voor St. Peray en St. Joseph, aan belang te winnen. Het is ondertussen meer dan duidelijk dat de broers Durand op kruissnelheid zijn gekomen en zich ontegensprekelijk bij de absolute top van de respectievelijke appellaties hebben gevinifieerd.

De ingrijpende veranderingen die het domein doorvoerde begin jaren ’90, vertalen zich nu wel zeer nadrukkelijk in het glas. De combinatie van rijpe, volumineuze Syrah van hun wijngaarden in Chateaubourg en Glun in combinatie met een haast perfecte houtrijping, maken hun rode wijnen onweerstaanbaar. De laatste jaren beginnen hun witte wijnen, op basis van Viognier voor Caprice en Rousanne/Marsanne voor St. Peray en St. Joseph, aan belang te winnen. Het is ondertussen meer dan duidelijk dat de broers Durand op kruissnelheid zijn gekomen en zich ontegensprekelijk bij de absolute top van de respectievelijke appellaties hebben gevinifieerd.

Op de hellingen van de Riebeekberg – een plek waar op het einde van de 19e eeuw intensief naar goud werd gezocht – bevinden zich de wijngaarden die zorgen voor het fruit van deze speciale botteling. Voor Boekenhoutskloof deze uitzonderlijke site aankocht in 2013, werd het geoogste fruit verkocht aan verschillende topproducenten uit de Swartland regio. Toevallig proefden we tijdens een bezoek in 2017 uit 2 verschillende foudres een chenin blanc en en syrah, die nog geen definitieve bestemming hadden gekregen en waarvan we danig onder de indruk waren. Het bleek te gaan om een oudere wijngaard met prachtig chenin fruit en een aangrenzend perceel met relatief jong aangeplante syrah wijnstokken die – zoals we konden proeven – overduidelijk voorbestemd waren om ooit te eindigen in een van de topcuvees van het domein met het etiket van de 7 stoelen. Op onze vriendelijke suggestie of het misschien geen optie was om deze 2 wijnen onder een verschillend label te bottelen werd aanvankelijk wat aarzelend gereageerd, maar na een nachtelijke onderhandelingsronde op het terras van The Royal Hotel in Riebeek Kasteel werd het wijze besluit genomen om het micro-project Patina boven de doopvont te houden en wij de verdelers zouden zijn voor het grootste deel van de productie.

We moeten ons hoeden om het woord cult of mythisch niet te vaak te gebruiken, maar in het geval van de wijnen van Isole e Olena, is dit zelfs niet een heel klein beetje overdreven. Wijnmaker en levende Chianti legende Paolo de Marchi, zijn 41e jaargang vergist ondertussen in de kelders, is als geen ander gepassioneerd door “zijn” regio en wijngaarden