Rode wijn

Op de rechteroever van de Rhône, ten noorden van de Camargues en flirtend met de grens van Languedoc, liggen de wijngaarden van Costières de Nîmes. Michel Gassier, met wortels diep verankerd in de bodem waar hij is opgegroeid, is het schoolvoorbeeld van de bezeten wijnmaker die het allerbeste uit zijn terroir weet te halen. Waar veel wijnen uit de appellatie verdrinken in middelmatigheid, excelleert hij jaar na jaar en maakt hij van het allerbeste dat er in deze regio geproduceerd wordt. In plaats van zoals veel van zijn collega wijnmakers – de focus te leggen op zo hoog mogelijke rendementen, bewerkt hij elke wijngaard naargelang ligging, bodem en positionering. Met veel geduld en een maniakale focus op de biodiversiteit van zijn wingerds haalt hij het allerbeste boven uit de geoogste druiven, die op hun beurt een elegante ambassadeur zijn met de juiste balans. De wijnen van de familie Gassier overstijgen moeiteloos het imago van deze vaak verguisde appellatie en flirten nadrukkelijk met de geroemde kwaliteit van zijn, doorgaans veel duurdere, buren in de gedeelde Zuidelijke Rhône vallei.

Op de rechteroever van de Rhône, ten noorden van de Camargues en flirtend met de grens van Languedoc, liggen de wijngaarden van Costières de Nîmes. Michel Gassier, met wortels diep verankerd in de bodem waar hij is opgegroeid, is het schoolvoorbeeld van de bezeten wijnmaker die het allerbeste uit zijn terroir weet te halen. Waar veel wijnen uit de appellatie verdrinken in middelmatigheid, excelleert hij jaar na jaar en maakt hij van het allerbeste dat er in deze regio geproduceerd wordt. In plaats van zoals veel van zijn collega wijnmakers – de focus te leggen op zo hoog mogelijke rendementen, bewerkt hij elke wijngaard naargelang ligging, bodem en positionering. Met veel geduld en een maniakale focus op de biodiversiteit van zijn wingerds haalt hij het allerbeste boven uit de geoogste druiven, die op hun beurt een elegante ambassadeur zijn met de juiste balans. De wijnen van de familie Gassier overstijgen moeiteloos het imago van deze vaak verguisde appellatie en flirten nadrukkelijk met de geroemde kwaliteit van zijn, doorgaans veel duurdere, buren in de gedeelde Zuidelijke Rhône vallei.

Op de rechteroever van de Rhône, ten noorden van de Camargues en flirtend met de grens van Languedoc, liggen de wijngaarden van Costières de Nîmes. Michel Gassier, met wortels diep verankerd in de bodem waar hij is opgegroeid, is het schoolvoorbeeld van de bezeten wijnmaker die het allerbeste uit zijn terroir weet te halen. Waar veel wijnen uit de appellatie verdrinken in middelmatigheid, excelleert hij jaar na jaar en maakt hij van het allerbeste dat er in deze regio geproduceerd wordt. In plaats van zoals veel van zijn collega wijnmakers – de focus te leggen op zo hoog mogelijke rendementen, bewerkt hij elke wijngaard naargelang ligging, bodem en positionering. Met veel geduld en een maniakale focus op de biodiversiteit van zijn wingerds haalt hij het allerbeste boven uit de geoogste druiven, die op hun beurt een elegante ambassadeur zijn met de juiste balans. De wijnen van de familie Gassier overstijgen moeiteloos het imago van deze vaak verguisde appellatie en flirten nadrukkelijk met de geroemde kwaliteit van zijn, doorgaans veel duurdere, buren in de gedeelde Zuidelijke Rhône vallei.

Wanneer Marc Kent van Boekenhoutskloof ons begin de jaren 2000 attent maakt op een nieuw project in Languedoc, hadden we nooit durven hopen dat eigenaars Tim Ford en Anthony Record, samen met wijnmaker Vincent Chansault, anno 2016 op zo een hoog niveau zouden meespelen. De ambities waren weliswaar torenhoog, de financiële middelen ruimschoots aanwezig, de gedrevenheid van Vince ongebreideld, maar we kunnen gerust stellen dat de realisatie van hun masterplan het origineel ruimschoots overstijgt, en dat had niemand voor mogelijk gehouden.
We kunnen hen daarom dan ook alleen maar alle krediet geven voor het rigoureus volgen van hun “overdelivering” strategie. Daar waar – na de nodige successen- vele van hun collega’s de prijzen snel naar hogere niveaus hevelen, heeft Gayda steeds hun vooraf uitgestippelde prijzenpolitiek blijven volgen en de consument altijd met veel respect behandeld, lees: veel wijn voor weinig geld gegeven.
De filosofie door het volledige gamma – van Flying Solo, over de Cépage reeks en de Freestyle wijnen, tot Chemin de Moscou en het recentere Villa Mon Rêve – blijft, zowel in wit, rood als rosé, de reden waarom we 20 jaar geleden zo verliefd zijn geworden op deze regio. Lekkere, fruitgedreven wijnen, met veel respect voor terroir, druif en typiciteit.

Wanneer Marc Kent van Boekenhoutskloof ons begin de jaren 2000 attent maakt op een nieuw project in Languedoc, hadden we nooit durven hopen dat eigenaars Tim Ford en Anthony Record, samen met wijnmaker Vincent Chansault, anno 2016 op zo een hoog niveau zouden meespelen. De ambities waren weliswaar torenhoog, de financiële middelen ruimschoots aanwezig, de gedrevenheid van Vince ongebreideld, maar we kunnen gerust stellen dat de realisatie van hun masterplan het origineel ruimschoots overstijgt, en dat had niemand voor mogelijk gehouden.
We kunnen hen daarom dan ook alleen maar alle krediet geven voor het rigoureus volgen van hun “overdelivering” strategie. Daar waar – na de nodige successen- vele van hun collega’s de prijzen snel naar hogere niveaus hevelen, heeft Gayda steeds hun vooraf uitgestippelde prijzenpolitiek blijven volgen en de consument altijd met veel respect behandeld, lees: veel wijn voor weinig geld gegeven.
De filosofie door het volledige gamma – van Flying Solo, over de Cépage reeks en de Freestyle wijnen, tot Chemin de Moscou en het recentere Villa Mon Rêve – blijft, zowel in wit, rood als rosé, de reden waarom we 20 jaar geleden zo verliefd zijn geworden op deze regio. Lekkere, fruitgedreven wijnen, met veel respect voor terroir, druif en typiciteit.

Wanneer Marc Kent van Boekenhoutskloof ons begin de jaren 2000 attent maakt op een nieuw project in Languedoc, hadden we nooit durven hopen dat eigenaars Tim Ford en Anthony Record, samen met wijnmaker Vincent Chansault, anno 2016 op zo een hoog niveau zouden meespelen. De ambities waren weliswaar torenhoog, de financiële middelen ruimschoots aanwezig, de gedrevenheid van Vince ongebreideld, maar we kunnen gerust stellen dat de realisatie van hun masterplan het origineel ruimschoots overstijgt, en dat had niemand voor mogelijk gehouden.
We kunnen hen daarom dan ook alleen maar alle krediet geven voor het rigoureus volgen van hun “overdelivering” strategie. Daar waar – na de nodige successen- vele van hun collega’s de prijzen snel naar hogere niveaus hevelen, heeft Gayda steeds hun vooraf uitgestippelde prijzenpolitiek blijven volgen en de consument altijd met veel respect behandeld, lees: veel wijn voor weinig geld gegeven.
De filosofie door het volledige gamma – van Flying Solo, over de Cépage reeks en de Freestyle wijnen, tot Chemin de Moscou en het recentere Villa Mon Rêve – blijft, zowel in wit, rood als rosé, de reden waarom we 20 jaar geleden zo verliefd zijn geworden op deze regio. Lekkere, fruitgedreven wijnen, met veel respect voor terroir, druif en typiciteit.

Wanneer Marc Kent van Boekenhoutskloof ons begin de jaren 2000 attent maakt op een nieuw project in Languedoc, hadden we nooit durven hopen dat eigenaars Tim Ford en Anthony Record, samen met wijnmaker Vincent Chansault, anno 2016 op zo een hoog niveau zouden meespelen. De ambities waren weliswaar torenhoog, de financiële middelen ruimschoots aanwezig, de gedrevenheid van Vince ongebreideld, maar we kunnen gerust stellen dat de realisatie van hun masterplan het origineel ruimschoots overstijgt, en dat had niemand voor mogelijk gehouden.
We kunnen hen daarom dan ook alleen maar alle krediet geven voor het rigoureus volgen van hun “overdelivering” strategie. Daar waar – na de nodige successen- vele van hun collega’s de prijzen snel naar hogere niveaus hevelen, heeft Gayda steeds hun vooraf uitgestippelde prijzenpolitiek blijven volgen en de consument altijd met veel respect behandeld, lees: veel wijn voor weinig geld gegeven.
De filosofie door het volledige gamma – van Flying Solo, over de Cépage reeks en de Freestyle wijnen, tot Chemin de Moscou en het recentere Villa Mon Rêve – blijft, zowel in wit, rood als rosé, de reden waarom we 20 jaar geleden zo verliefd zijn geworden op deze regio. Lekkere, fruitgedreven wijnen, met veel respect voor terroir, druif en typiciteit.

Wanneer Marc Kent van Boekenhoutskloof ons begin de jaren 2000 attent maakt op een nieuw project in Languedoc, hadden we nooit durven hopen dat eigenaars Tim Ford en Anthony Record, samen met wijnmaker Vincent Chansault, anno 2016 op zo een hoog niveau zouden meespelen. De ambities waren weliswaar torenhoog, de financiële middelen ruimschoots aanwezig, de gedrevenheid van Vince ongebreideld, maar we kunnen gerust stellen dat de realisatie van hun masterplan het origineel ruimschoots overstijgt, en dat had niemand voor mogelijk gehouden.
We kunnen hen daarom dan ook alleen maar alle krediet geven voor het rigoureus volgen van hun “overdelivering” strategie. Daar waar – na de nodige successen- vele van hun collega’s de prijzen snel naar hogere niveaus hevelen, heeft Gayda steeds hun vooraf uitgestippelde prijzenpolitiek blijven volgen en de consument altijd met veel respect behandeld, lees: veel wijn voor weinig geld gegeven.
De filosofie door het volledige gamma – van Flying Solo, over de Cépage reeks en de Freestyle wijnen, tot Chemin de Moscou en het recentere Villa Mon Rêve – blijft, zowel in wit, rood als rosé, de reden waarom we 20 jaar geleden zo verliefd zijn geworden op deze regio. Lekkere, fruitgedreven wijnen, met veel respect voor terroir, druif en typiciteit.

Wanneer Marc Kent van Boekenhoutskloof ons begin de jaren 2000 attent maakt op een nieuw project in Languedoc, hadden we nooit durven hopen dat eigenaars Tim Ford en Anthony Record, samen met wijnmaker Vincent Chansault, anno 2016 op zo een hoog niveau zouden meespelen. De ambities waren weliswaar torenhoog, de financiële middelen ruimschoots aanwezig, de gedrevenheid van Vince ongebreideld, maar we kunnen gerust stellen dat de realisatie van hun masterplan het origineel ruimschoots overstijgt, en dat had niemand voor mogelijk gehouden.
We kunnen hen daarom dan ook alleen maar alle krediet geven voor het rigoureus volgen van hun “overdelivering” strategie. Daar waar – na de nodige successen- vele van hun collega’s de prijzen snel naar hogere niveaus hevelen, heeft Gayda steeds hun vooraf uitgestippelde prijzenpolitiek blijven volgen en de consument altijd met veel respect behandeld, lees: veel wijn voor weinig geld gegeven.
De filosofie door het volledige gamma – van Flying Solo, over de Cépage reeks en de Freestyle wijnen, tot Chemin de Moscou en het recentere Villa Mon Rêve – blijft, zowel in wit, rood als rosé, de reden waarom we 20 jaar geleden zo verliefd zijn geworden op deze regio. Lekkere, fruitgedreven wijnen, met veel respect voor terroir, druif en typiciteit.

Wanneer Marc Kent van Boekenhoutskloof ons begin de jaren 2000 attent maakt op een nieuw project in Languedoc, hadden we nooit durven hopen dat eigenaars Tim Ford en Anthony Record, samen met wijnmaker Vincent Chansault, anno 2016 op zo een hoog niveau zouden meespelen. De ambities waren weliswaar torenhoog, de financiële middelen ruimschoots aanwezig, de gedrevenheid van Vince ongebreideld, maar we kunnen gerust stellen dat de realisatie van hun masterplan het origineel ruimschoots overstijgt, en dat had niemand voor mogelijk gehouden.
We kunnen hen daarom dan ook alleen maar alle krediet geven voor het rigoureus volgen van hun “overdelivering” strategie. Daar waar – na de nodige successen- vele van hun collega’s de prijzen snel naar hogere niveaus hevelen, heeft Gayda steeds hun vooraf uitgestippelde prijzenpolitiek blijven volgen en de consument altijd met veel respect behandeld, lees: veel wijn voor weinig geld gegeven.
De filosofie door het volledige gamma – van Flying Solo, over de Cépage reeks en de Freestyle wijnen, tot Chemin de Moscou en het recentere Villa Mon Rêve – blijft, zowel in wit, rood als rosé, de reden waarom we 20 jaar geleden zo verliefd zijn geworden op deze regio. Lekkere, fruitgedreven wijnen, met veel respect voor terroir, druif en typiciteit.

Wanneer Marc Kent van Boekenhoutskloof ons begin de jaren 2000 attent maakt op een nieuw project in Languedoc, hadden we nooit durven hopen dat eigenaars Tim Ford en Anthony Record, samen met wijnmaker Vincent Chansault, anno 2016 op zo een hoog niveau zouden meespelen. De ambities waren weliswaar torenhoog, de financiële middelen ruimschoots aanwezig, de gedrevenheid van Vince ongebreideld, maar we kunnen gerust stellen dat de realisatie van hun masterplan het origineel ruimschoots overstijgt, en dat had niemand voor mogelijk gehouden.
We kunnen hen daarom dan ook alleen maar alle krediet geven voor het rigoureus volgen van hun “overdelivering” strategie. Daar waar – na de nodige successen- vele van hun collega’s de prijzen snel naar hogere niveaus hevelen, heeft Gayda steeds hun vooraf uitgestippelde prijzenpolitiek blijven volgen en de consument altijd met veel respect behandeld, lees: veel wijn voor weinig geld gegeven.
De filosofie door het volledige gamma – van Flying Solo, over de Cépage reeks en de Freestyle wijnen, tot Chemin de Moscou en het recentere Villa Mon Rêve – blijft, zowel in wit, rood als rosé, de reden waarom we 20 jaar geleden zo verliefd zijn geworden op deze regio. Lekkere, fruitgedreven wijnen, met veel respect voor terroir, druif en typiciteit.

Wanneer Marc Kent van Boekenhoutskloof ons begin de jaren 2000 attent maakt op een nieuw project in Languedoc, hadden we nooit durven hopen dat eigenaars Tim Ford en Anthony Record, samen met wijnmaker Vincent Chansault, anno 2016 op zo een hoog niveau zouden meespelen. De ambities waren weliswaar torenhoog, de financiële middelen ruimschoots aanwezig, de gedrevenheid van Vince ongebreideld, maar we kunnen gerust stellen dat de realisatie van hun masterplan het origineel ruimschoots overstijgt, en dat had niemand voor mogelijk gehouden.
We kunnen hen daarom dan ook alleen maar alle krediet geven voor het rigoureus volgen van hun “overdelivering” strategie. Daar waar – na de nodige successen- vele van hun collega’s de prijzen snel naar hogere niveaus hevelen, heeft Gayda steeds hun vooraf uitgestippelde prijzenpolitiek blijven volgen en de consument altijd met veel respect behandeld, lees: veel wijn voor weinig geld gegeven.
De filosofie door het volledige gamma – van Flying Solo, over de Cépage reeks en de Freestyle wijnen, tot Chemin de Moscou en het recentere Villa Mon Rêve – blijft, zowel in wit, rood als rosé, de reden waarom we 20 jaar geleden zo verliefd zijn geworden op deze regio. Lekkere, fruitgedreven wijnen, met veel respect voor terroir, druif en typiciteit.

Wanneer Marc Kent van Boekenhoutskloof ons begin de jaren 2000 attent maakt op een nieuw project in Languedoc, hadden we nooit durven hopen dat eigenaars Tim Ford en Anthony Record, samen met wijnmaker Vincent Chansault, anno 2016 op zo een hoog niveau zouden meespelen. De ambities waren weliswaar torenhoog, de financiële middelen ruimschoots aanwezig, de gedrevenheid van Vince ongebreideld, maar we kunnen gerust stellen dat de realisatie van hun masterplan het origineel ruimschoots overstijgt, en dat had niemand voor mogelijk gehouden.
We kunnen hen daarom dan ook alleen maar alle krediet geven voor het rigoureus volgen van hun “overdelivering” strategie. Daar waar – na de nodige successen- vele van hun collega’s de prijzen snel naar hogere niveaus hevelen, heeft Gayda steeds hun vooraf uitgestippelde prijzenpolitiek blijven volgen en de consument altijd met veel respect behandeld, lees: veel wijn voor weinig geld gegeven.
De filosofie door het volledige gamma – van Flying Solo, over de Cépage reeks en de Freestyle wijnen, tot Chemin de Moscou en het recentere Villa Mon Rêve – blijft, zowel in wit, rood als rosé, de reden waarom we 20 jaar geleden zo verliefd zijn geworden op deze regio. Lekkere, fruitgedreven wijnen, met veel respect voor terroir, druif en typiciteit.

Wanneer Marc Kent van Boekenhoutskloof ons begin de jaren 2000 attent maakt op een nieuw project in Languedoc, hadden we nooit durven hopen dat eigenaars Tim Ford en Anthony Record, samen met wijnmaker Vincent Chansault, anno 2016 op zo een hoog niveau zouden meespelen. De ambities waren weliswaar torenhoog, de financiële middelen ruimschoots aanwezig, de gedrevenheid van Vince ongebreideld, maar we kunnen gerust stellen dat de realisatie van hun masterplan het origineel ruimschoots overstijgt, en dat had niemand voor mogelijk gehouden.
We kunnen hen daarom dan ook alleen maar alle krediet geven voor het rigoureus volgen van hun “overdelivering” strategie. Daar waar – na de nodige successen- vele van hun collega’s de prijzen snel naar hogere niveaus hevelen, heeft Gayda steeds hun vooraf uitgestippelde prijzenpolitiek blijven volgen en de consument altijd met veel respect behandeld, lees: veel wijn voor weinig geld gegeven.
De filosofie door het volledige gamma – van Flying Solo, over de Collection reeks en de Freestyle wijnen, tot Chemin de Moscou en het recentere Villa Mon Rêve – blijft, zowel in wit, rood als rosé, de reden waarom we 20 jaar geleden zo verliefd zijn geworden op deze regio. Lekkere, fruitgedreven wijnen, met veel respect voor terroir, druif en typiciteit.

Dat de wortels van de familie Faravel stevig verankerd zijn in de rotsige grond van Gigondas is een understatement. Als vader Antonin eind de jaren ’50 zijn kapot gehagelde olijfbomen op de terrassen aan de voet van de Dentelles de Montmirail vervangt door wijnstokken, begint het echte (wijn)familieverhaal. De eerste jaren werden de druiven nog verkocht aan andere wijnbouwers, maar jaargang 1979 was de eerste wijn onder eigen label. Na het overlijden van de pater familias in 1988 komen druppelsgewijs de vier kinderen allemaal terug samen om het levenswerk van hun geliefde papa verder te zetten. Onder leiding van Thierry groeit het domein uit tot een van de meest consistente en kwaliteitsvolle domeinen in de zuidelijke Rhônevallei met wijngaarden in Gigondas, Vacqueyras en Beaumes-de-Venise.

Dat de wortels van de familie Faravel stevig verankerd zijn in de rotsige grond van Gigondas is een understatement. Als vader Antonin eind de jaren ’50 zijn kapot gehagelde olijfbomen op de terrassen aan de voet van de Dentelles de Montmirail vervangt door wijnstokken, begint het echte (wijn)familieverhaal. De eerste jaren werden de druiven nog verkocht aan andere wijnbouwers, maar jaargang 1979 was de eerste wijn onder eigen label. Na het overlijden van de pater familias in 1988 komen druppelsgewijs de vier kinderen allemaal terug samen om het levenswerk van hun geliefde papa verder te zetten. Onder leiding van Thierry groeit het domein uit tot een van de meest consistente en kwaliteitsvolle domeinen in de zuidelijke Rhônevallei met wijngaarden in Gigondas, Vacqueyras en Beaumes-de-Venise.

Dat de wortels van de familie Faravel stevig verankerd zijn in de rotsige grond van Gigondas is een understatement. Als vader Antonin eind de jaren ’50 zijn kapot gehagelde olijfbomen op de terrassen aan de voet van de Dentelles de Montmirail vervangt door wijnstokken, begint het echte (wijn)familieverhaal. De eerste jaren werden de druiven nog verkocht aan andere wijnbouwers, maar jaargang 1979 was de eerste wijn onder eigen label. Na het overlijden van de pater familias in 1988 komen druppelsgewijs de vier kinderen allemaal terug samen om het levenswerk van hun geliefde papa verder te zetten. Onder leiding van Thierry groeit het domein uit tot een van de meest consistente en kwaliteitsvolle domeinen in de zuidelijke Rhônevallei met wijngaarden in Gigondas, Vacqueyras en Beaumes-de-Venise.

Dat de wortels van de familie Faravel stevig verankerd zijn in de rotsige grond van Gigondas is een understatement. Als vader Antonin eind de jaren ’50 zijn kapot gehagelde olijfbomen op de terrassen aan de voet van de Dentelles de Montmirail vervangt door wijnstokken, begint het echte (wijn)familieverhaal. De eerste jaren werden de druiven nog verkocht aan andere wijnbouwers, maar jaargang 1979 was de eerste wijn onder eigen label. Na het overlijden van de pater familias in 1988 komen druppelsgewijs de vier kinderen allemaal terug samen om het levenswerk van hun geliefde papa verder te zetten. Onder leiding van Thierry groeit het domein uit tot een van de meest consistente en kwaliteitsvolle domeinen in de zuidelijke Rhônevallei met wijngaarden in Gigondas, Vacqueyras en Beaumes-de-Venise.

Dat de wortels van de familie Faravel stevig verankerd zijn in de rotsige grond van Gigondas is een understatement. Als vader Antonin eind de jaren ’50 zijn kapot gehagelde olijfbomen op de terrassen aan de voet van de Dentelles de Montmirail vervangt door wijnstokken, begint het echte (wijn)familieverhaal. De eerste jaren werden de druiven nog verkocht aan andere wijnbouwers, maar jaargang 1979 was de eerste wijn onder eigen label. Na het overlijden van de pater familias in 1988 komen druppelsgewijs de vier kinderen allemaal terug samen om het levenswerk van hun geliefde papa verder te zetten. Onder leiding van Thierry groeit het domein uit tot een van de meest consistente en kwaliteitsvolle domeinen in de zuidelijke Rhônevallei met wijngaarden in Gigondas, Vacqueyras en Beaumes-de-Venise.

Een beetje vreemd, koppig, eigenwijs, maar zeker ook mooi, elegant, complex. Het zijn zelfstandige naamwoorden die niet alleen van toepassing zijn op haar wijnen, maar zeker ook op de wijnmaakster zelf. Als ze zich eind de jaren zeventig in Saint-Pargoire – een gehucht in de driehoek Béziers, Lodève en Montpellier- vestigt, kan niemand vermoeden dat het begin van een wonderbaarlijk stuk wijngeschiedenis wordt geschreven. Als gewezen immobiliën makelaar, weet ze stukje bij beetje een domein bijeen te kopen van 50 hectare, oorspronkelijk zonder wegverharding, elektriciteit, stromend water. Een prachtige getuige daarvan zijn de elektriciteitspalen die je moet volgen om tot bij haar huis te geraken, en die daar dan ook ophouden.
Als ze begin de jaren ’80 een 20 ha land ontbost, en vervolgens met de hand beplant, begint het wijnverhaal vorm te krijgen. Haar eerste wijn produceert ze in 1988, maar gezien het feit dat ze geen afzet vindt, blijven de wijnen in cuve op het domein, en wordt (waarschijnlijk ongewild) d

Een beetje vreemd, koppig, eigenwijs, maar zeker ook mooi, elegant, complex. Het zijn zelfstandige naamwoorden die niet alleen van toepassing zijn op haar wijnen, maar zeker ook op de wijnmaakster zelf. Als ze zich eind de jaren zeventig in Saint-Pargoire – een gehucht in de driehoek Béziers, Lodève en Montpellier- vestigt, kan niemand vermoeden dat het begin van een wonderbaarlijk stuk wijngeschiedenis wordt geschreven. Als gewezen immobiliën makelaar, weet ze stukje bij beetje een domein bijeen te kopen van 50 hectare, oorspronkelijk zonder wegverharding, elektriciteit, stromend water. Een prachtige getuige daarvan zijn de elektriciteitspalen die je moet volgen om tot bij haar huis te geraken, en die daar dan ook ophouden.
Als ze begin de jaren ’80 een 20 ha land ontbost, en vervolgens met de hand beplant, begint het wijnverhaal vorm te krijgen. Haar eerste wijn produceert ze in 1988, maar gezien het feit dat ze geen afzet vindt, blijven de wijnen in cuve op het domein, en wordt (waarschijnlijk ongewild) d