15%

Met een familiegeschiedenis van wijn maken die begint in 1670, kunnen we gerust van traditie spreken. Het begint echter pas heel interessante vormen aan te nemen als de 22-jarige Laurence Féraud in 1987 haar vader Paul kan overtuigen om zelf wijn te bottelen en een eigen domein op te richten. Domaine du Pégau (Provençaals dialect voor een kruik in gebakken klei om wijn aan tafel te serveren, daterende uit de 14e eeuw) is geboren, en Laurence zal uitgroeien tot een der meest illustere wijnma(a)k(st)ers van deze planeet. Geen hokus pokus in de kelder, maar traditionele vinificatie en rijping in oude foudres, dat het perfect rijp geoogste fruit in al zijn glorie laat evolueren. Een Pégau is ongetwijfeld een massieve wijn met heel veel rusticiteit, maar dan wel een die in combinatie met een indrukwekkende concentratie en finesse de proevers/drinkers vaak sprakeloos en winestruck achterlaat.

Op de rechteroever van de Rhône, ten noorden van de Camargues en flirtend met de grens van Languedoc, liggen de wijngaarden van Costières de Nîmes. Michel Gassier, met wortels diep verankerd in de bodem waar hij is opgegroeid, is het schoolvoorbeeld van de bezeten wijnmaker die het allerbeste uit zijn terroir weet te halen. Waar veel wijnen uit de appellatie verdrinken in middelmatigheid, excelleert hij jaar na jaar en maakt hij van het allerbeste dat er in deze regio geproduceerd wordt. In plaats van zoals veel van zijn collega wijnmakers – de focus te leggen op zo hoog mogelijke rendementen, bewerkt hij elke wijngaard naargelang ligging, bodem en positionering. Met veel geduld en een maniakale focus op de biodiversiteit van zijn wingerds haalt hij het allerbeste boven uit de geoogste druiven, die op hun beurt een elegante ambassadeur zijn met de juiste balans. De wijnen van de familie Gassier overstijgen moeiteloos het imago van deze vaak verguisde appellatie en flirten nadrukkelijk met de geroemde kwaliteit van zijn, doorgaans veel duurdere, buren in de gedeelde Zuidelijke Rhône vallei.

Dat de wortels van de familie Faravel stevig verankerd zijn in de rotsige grond van Gigondas is een understatement. Als vader Antonin eind de jaren ’50 zijn kapot gehagelde olijfbomen op de terrassen aan de voet van de Dentelles de Montmirail vervangt door wijnstokken, begint het echte (wijn)familieverhaal. De eerste jaren werden de druiven nog verkocht aan andere wijnbouwers, maar jaargang 1979 was de eerste wijn onder eigen label. Na het overlijden van de pater familias in 1988 komen druppelsgewijs de vier kinderen allemaal terug samen om het levenswerk van hun geliefde papa verder te zetten. Onder leiding van Thierry groeit het domein uit tot een van de meest consistente en kwaliteitsvolle domeinen in de zuidelijke Rhônevallei met wijngaarden in Gigondas, Vacqueyras en Beaumes-de-Venise.

Dat de wortels van de familie Faravel stevig verankerd zijn in de rotsige grond van Gigondas is een understatement. Als vader Antonin eind de jaren ’50 zijn kapot gehagelde olijfbomen op de terrassen aan de voet van de Dentelles de Montmirail vervangt door wijnstokken, begint het echte (wijn)familieverhaal. De eerste jaren werden de druiven nog verkocht aan andere wijnbouwers, maar jaargang 1979 was de eerste wijn onder eigen label. Na het overlijden van de pater familias in 1988 komen druppelsgewijs de vier kinderen allemaal terug samen om het levenswerk van hun geliefde papa verder te zetten. Onder leiding van Thierry groeit het domein uit tot een van de meest consistente en kwaliteitsvolle domeinen in de zuidelijke Rhônevallei met wijngaarden in Gigondas, Vacqueyras en Beaumes-de-Venise.

Een beetje vreemd, koppig, eigenwijs, maar zeker ook mooi, elegant, complex. Het zijn zelfstandige naamwoorden die niet alleen van toepassing zijn op haar wijnen, maar zeker ook op de wijnmaakster zelf. Als ze zich eind de jaren zeventig in Saint-Pargoire – een gehucht in de driehoek Béziers, Lodève en Montpellier- vestigt, kan niemand vermoeden dat het begin van een wonderbaarlijk stuk wijngeschiedenis wordt geschreven. Als gewezen immobiliën makelaar, weet ze stukje bij beetje een domein bijeen te kopen van 50 hectare, oorspronkelijk zonder wegverharding, elektriciteit, stromend water. Een prachtige getuige daarvan zijn de elektriciteitspalen die je moet volgen om tot bij haar huis te geraken, en die daar dan ook ophouden.
Als ze begin de jaren ’80 een 20 ha land ontbost, en vervolgens met de hand beplant, begint het wijnverhaal vorm te krijgen. Haar eerste wijn produceert ze in 1988, maar gezien het feit dat ze geen afzet vindt, blijven de wijnen in cuve op het domein, en wordt (waarschijnlijk ongewild) d

Een beetje vreemd, koppig, eigenwijs, maar zeker ook mooi, elegant, complex. Het zijn zelfstandige naamwoorden die niet alleen van toepassing zijn op haar wijnen, maar zeker ook op de wijnmaakster zelf. Als ze zich eind de jaren zeventig in Saint-Pargoire – een gehucht in de driehoek Béziers, Lodève en Montpellier- vestigt, kan niemand vermoeden dat het begin van een wonderbaarlijk stuk wijngeschiedenis wordt geschreven. Als gewezen immobiliën makelaar, weet ze stukje bij beetje een domein bijeen te kopen van 50 hectare, oorspronkelijk zonder wegverharding, elektriciteit, stromend water. Een prachtige getuige daarvan zijn de elektriciteitspalen die je moet volgen om tot bij haar huis te geraken, en die daar dan ook ophouden.
Als ze begin de jaren ’80 een 20 ha land ontbost, en vervolgens met de hand beplant, begint het wijnverhaal vorm te krijgen. Haar eerste wijn produceert ze in 1988, maar gezien het feit dat ze geen afzet vindt, blijven de wijnen in cuve op het domein, en wordt (waarschijnlijk ongewild) d

Met een familiale wijngeschiedenis die zijn oorsprong vindt in het begin van de 17e eeuw, is het niet zo verwonderlijk dat Romain Roche een carrière in de wijn zou maken. Maar toen hij in 2009 besloot om zijn eigen domein op te richten, werden er in zijn zeer nabije omgeving, en met uitbreiding in de ruime regio rond Cairanne, toch wel een aantal wenkbrauwen gefronst. Met een overgrootvader als stichter, en een papa die jarenlang president was van de plaatselijke coöperatieve, leek het niet meer dan normaal dat hij de traditie zou verder zetten. Het is ondertussen echter wel voor iedereen duidelijk dat (achter)(klein)zoonlief de juiste beslissing heeft genomen, en zich in een mum van tijd naar de absolute top van de appellatie heeft gekatapulteerd.

Met een familiale wijngeschiedenis die zijn oorsprong vindt in het begin van de 17e eeuw, is het niet zo verwonderlijk dat Romain Roche een carrière in de wijn zou maken. Maar toen hij in 2009 besloot om zijn eigen domein op te richten, werden er in zijn zeer nabije omgeving, en met uitbreiding in de ruime regio rond Cairanne, toch wel een aantal wenkbrauwen gefronst. Met een overgrootvader als stichter, en een papa die jarenlang president was van de plaatselijke coöperatieve, leek het niet meer dan normaal dat hij de traditie zou verder zetten. Het is ondertussen echter wel voor iedereen duidelijk dat (achter)(klein)zoonlief de juiste beslissing heeft genomen, en zich in een mum van tijd naar de absolute top van de appellatie heeft gekatapulteerd.

Met een familiale wijngeschiedenis die zijn oorsprong vindt in het begin van de 17e eeuw, is het niet zo verwonderlijk dat Romain Roche een carrière in de wijn zou maken. Maar toen hij in 2009 besloot om zijn eigen domein op te richten, werden er in zijn zeer nabije omgeving, en met uitbreiding in de ruime regio rond Cairanne, toch wel een aantal wenkbrauwen gefronst. Met een overgrootvader als stichter, en een papa die jarenlang president was van de plaatselijke coöperatieve, leek het niet meer dan normaal dat hij de traditie zou verder zetten. Het is ondertussen echter wel voor iedereen duidelijk dat (achter)(klein)zoonlief de juiste beslissing heeft genomen, en zich in een mum van tijd naar de absolute top van de appellatie heeft gekatapulteerd.

Met een familiale wijngeschiedenis die zijn oorsprong vindt in het begin van de 17e eeuw, is het niet zo verwonderlijk dat Romain Roche een carrière in de wijn zou maken. Maar toen hij in 2009 besloot om zijn eigen domein op te richten, werden er in zijn zeer nabije omgeving, en met uitbreiding in de ruime regio rond Cairanne, toch wel een aantal wenkbrauwen gefronst. Met een overgrootvader als stichter, en een papa die jarenlang president was van de plaatselijke coöperatieve, leek het niet meer dan normaal dat hij de traditie zou verder zetten. Het is ondertussen echter wel voor iedereen duidelijk dat (achter)(klein)zoonlief de juiste beslissing heeft genomen, en zich in een mum van tijd naar de absolute top van de appellatie heeft gekatapulteerd.

Als Roberto Cipresso samen met 2 vrienden La Fiorita opstart in 1992, zijn de verwachtingen zeer hoog gespannen. De jonge wijnmaker had al stages achter de rug bij Case Basse, Poggio Antico en Ciacci Piccolomini d’Aragona en zijn eerste jaargang 1993 wordt integraal aangekocht door het legendarische 3*restaurant Enoteca Pinchiorri in Firenze.
Met de aanplant begin de jaren 90 van de zuid-oostelijk gelegen Poggio al Sole en de oostelijk georiënteerde Pian Bossolino wijngaarden, wordt de productie opgetrokken tot 25.000 flessen.
Met de komst van Natalie Oliveros – een gevierde Amerikaanse filmster in het frivolere genre – in 2011, komt er een evidente financiële injectie die er voor zorgt dat La Fiorita gestaag maar zeker naar de top van deze mythische appellatie klimt.

Als Roberto Cipresso samen met 2 vrienden La Fiorita opstart in 1992, zijn de verwachtingen zeer hoog gespannen. De jonge wijnmaker had al stages achter de rug bij Case Basse, Poggio Antico en Ciacci Piccolomini d’Aragona en zijn eerste jaargang 1993 wordt integraal aangekocht door het legendarische 3*restaurant Enoteca Pinchiorri in Firenze.
Met de aanplant begin de jaren 90 van de zuid-oostelijk gelegen Poggio al Sole en de oostelijk georiënteerde Pian Bossolino wijngaarden, wordt de productie opgetrokken tot 25.000 flessen.
Met de komst van Natalie Oliveros – een gevierde Amerikaanse filmster in het frivolere genre – in 2011, komt er een evidente financiële injectie die er voor zorgt dat La Fiorita gestaag maar zeker naar de top van deze mythische appellatie klimt.

Als Roberto Cipresso samen met 2 vrienden La Fiorita opstart in 1992, zijn de verwachtingen zeer hoog gespannen. De jonge wijnmaker had al stages achter de rug bij Case Basse, Poggio Antico en Ciacci Piccolomini d’Aragona en zijn eerste jaargang 1993 wordt integraal aangekocht door het legendarische 3*restaurant Enoteca Pinchiorri in Firenze.
Met de aanplant begin de jaren 90 van de zuid-oostelijk gelegen Poggio al Sole en de oostelijk georiënteerde Pian Bossolino wijngaarden, wordt de productie opgetrokken tot 25.000 flessen.
Met de komst van Natalie Oliveros – een gevierde Amerikaanse filmster in het frivolere genre – in 2011, komt er een evidente financiële injectie die er voor zorgt dat La Fiorita gestaag maar zeker naar de top van deze mythische appellatie klimt.

Als Roberto Cipresso samen met 2 vrienden La Fiorita opstart in 1992, zijn de verwachtingen zeer hoog gespannen. De jonge wijnmaker had al stages achter de rug bij Case Basse, Poggio Antico en Ciacci Piccolomini d’Aragona en zijn eerste jaargang 1993 wordt integraal aangekocht door het legendarische 3*restaurant Enoteca Pinchiorri in Firenze.
Met de aanplant begin de jaren 90 van de zuid-oostelijk gelegen Poggio al Sole en de oostelijk georiënteerde Pian Bossolino wijngaarden, wordt de productie opgetrokken tot 25.000 flessen.
Met de komst van Natalie Oliveros – een gevierde Amerikaanse filmster in het frivolere genre – in 2011, komt er een evidente financiële injectie die er voor zorgt dat La Fiorita gestaag maar zeker naar de top van deze mythische appellatie klimt.

Als Roberto Cipresso samen met 2 vrienden La Fiorita opstart in 1992, zijn de verwachtingen zeer hoog gespannen. De jonge wijnmaker had al stages achter de rug bij Case Basse, Poggio Antico en Ciacci Piccolomini d’Aragona en zijn eerste jaargang 1993 wordt integraal aangekocht door het legendarische 3*restaurant Enoteca Pinchiorri in Firenze.
Met de aanplant begin de jaren 90 van de zuid-oostelijk gelegen Poggio al Sole en de oostelijk georiënteerde Pian Bossolino wijngaarden, wordt de productie opgetrokken tot 25.000 flessen.
Met de komst van Natalie Oliveros – een gevierde Amerikaanse filmster in het frivolere genre – in 2011, komt er een evidente financiële injectie die er voor zorgt dat La Fiorita gestaag maar zeker naar de top van deze mythische appellatie klimt.

Op de hellingen van de Riebeekberg – een plek waar op het einde van de 19e eeuw intensief naar goud werd gezocht – bevinden zich de wijngaarden die zorgen voor het fruit van deze speciale botteling. Voor Boekenhoutskloof deze uitzonderlijke site aankocht in 2013, werd het geoogste fruit verkocht aan verschillende topproducenten uit de Swartland regio. Toevallig proefden we tijdens een bezoek in 2017 uit 2 verschillende foudres een chenin blanc en en syrah, die nog geen definitieve bestemming hadden gekregen en waarvan we danig onder de indruk waren. Het bleek te gaan om een oudere wijngaard met prachtig chenin fruit en een aangrenzend perceel met relatief jong aangeplante syrah wijnstokken die – zoals we konden proeven – overduidelijk voorbestemd waren om ooit te eindigen in een van de topcuvees van het domein met het etiket van de 7 stoelen. Op onze vriendelijke suggestie of het misschien geen optie was om deze 2 wijnen onder een verschillend label te bottelen werd aanvankelijk wat aarzelend gereageerd, maar na een nachtelijke onderhandelingsronde op het terras van The Royal Hotel in Riebeek Kasteel werd het wijze besluit genomen om het micro-project Patina boven de doopvont te houden en wij de verdelers zouden zijn voor het grootste deel van de productie.

We moeten ons hoeden om het woord cult of mythisch niet te vaak te gebruiken, maar in het geval van de wijnen van Isole e Olena, is dit zelfs niet een heel klein beetje overdreven. Wijnmaker en levende Chianti legende Paolo de Marchi, zijn 41e jaargang vergist ondertussen in de kelders, is als geen ander gepassioneerd door “zijn” regio en wijngaarden