2019

Gesitueerd tussen de monding van de rivier Ebro en Tarragona, is Terra Alta een van de zeven DO’s in het uiterste zuiden van de provincie Catalunya. Grenache, zowel de witte als rode variant, is hier veruit de meest voorkomende aanplant. Joan en zijn team benutten het beschikbare druivenarsenaal ten volle, en produceren sappige, zijdezachte wijnen met een zeer hoge drinkbaarheidsfactor.

Izadi betekent zoveel als “Natuur”, en is een verwijzing naar het respect dat de familie Anton – eigenaars en oprichters van het domein sinds 1987 – heeft voor de natuurlijke rijkdommen in Rioja Alavesa, waar het wijnhuis is gelegen. Koning Tempranillo wordt hier behandeld met het respect dat hij zonder meer verdient, en zorgt op zijn beurt als tegenprestatie voor kruidige, aromatische wijnen met veel elegantie. Vader Gonzalo, die nog steeds een restaurant heeft met een ster in Vitoria-Gasteiz, is de evidente reden waarom zoon en wijnmaker Lalo zo veel aandacht schenkt aan de hoge gastronomische inzetbaarheid van deze wijnen.

Izadi betekent zoveel als “Natuur”, en is een verwijzing naar het respect dat de familie Anton – eigenaars en oprichters van het domein sinds 1987 – heeft voor de natuurlijke rijkdommen in Rioja Alavesa, waar het wijnhuis is gelegen. Koning Tempranillo wordt hier behandeld met het respect dat hij zonder meer verdient, en zorgt op zijn beurt als tegenprestatie voor kruidige, aromatische wijnen met veel elegantie. Vader Gonzalo, die nog steeds een restaurant heeft met een ster in Vitoria-Gasteiz, is de evidente reden waarom zoon en wijnmaker Lalo zo veel aandacht schenkt aan de hoge gastronomische inzetbaarheid van deze wijnen.

Als 4e generatie wijnbouwers in Barolo, met wijngaarden in Monforte d’Alba, Barolo en Novello is de familie Broccardo lang onder de radar gebleven. Maar sinds de jongste generatie het roer heeft overgenomen, en gestaag een mooi evenwicht heeft weten te vinden tussen traditie en hedendaagse vinificatiemethodes, is de weg naar het Piemonte firmament ontegensprekelijk ingezet. De combinatie van het uitzonderlijke terroir, oude wijngaarden en de mix van traditionele en moderne vinificatiemethoden, zorgt ervoor dat de wijnen van de laatste jaargangen een perfecte weerspiegeling zijn van de geleverde inspanningen. Een pragmatische aanpak die mooi het evenwicht heeft gevonden tussen rusticiteit en moderniteit tegen aanvaarbare prijzen.

Op de rechteroever van de Gironde ligt de Côtes de Blaye, een vrij groot wijngebied waar zich een aantal domeinen weten te onderscheiden. De familie Bantegnies maakt hier sinds begin de jaren 60 uitmuntende wijnen van uitsluitend sauvignon blanc voor de witte wijnen, en in rood met de twee cabernets en merlot. Op het domein wordt in Lyre gesnoeid, een manier die visueel gelijkt op de letter Y. Door deze ‘taille’ wordt de wijnstok beter verlucht en ook de warmte van de zon beter benut. Een techniek die grote inspanningen vergt, daar er steeds handmatig dient geoogst, maar het resultaat mag er wezen. Château Bertinerie is zonder twijfel een van de kwalitatieve koplopers van de appellatie en kreeg van de wijnpers met recht en rede de titel ‘Grand Cru Non Classé’ mee.

Het kasteel van Oupia, gebouwd in de 12e eeuw, is in handen van de familie Iché sinds 1860. Desondanks het feit dat de wijnbouw als rode draad doorheen de familiegeschiedenis loopt, is het toch wachten tot André Iché in het magische jaar 1969 de touwtjes in handen krijgt. Hij plant een 7-tal jaar later zijn eerste Syrah-stokken aan en in 1985, na de introductie van houten vaten op het domein wordt “Les Barons” geboren, gevolgd door andere Nobilis en Oppiussen.
Als André in 2007 na een slepende ziekte overlijdt, komt het familiedomein in handen van zijn dochter Marie-Pierre, die ondanks haar jonge leeftijd het levenswerk van haar vader met brio verderzet. Geen eigenwijze nieuwigheden of aanpassingen, maar net zoals haar illustere voorganger keihard blijven werken aan datgene wat Chateau d’Oupia dezer dagen zo speciaal maakt. Sappige, fruitgedreven wijnen produceren met een zeer hoog drinkbaarheidsgehalte en met een prijskaartje dat de voorbije 20 jaar nauwelijks is gewijzigd.

Sylvain Fadat, wijnmaker en drijvende kracht van Domaine d’Aupilhac, kunnen we gerust beschouwen als een van de levende legendes van het hedendaagse Languedoc wijngebeuren. Met zijn roots diep geworteld in het pittoreske dorpje Montpeyroux, zo’n 35 km ten noordwesten van Montpellier, is deze natuurmens pur-sang altijd zijn idealen blijven nastreven.
In zijn wijngaarden, waarvan Aupilhac en Les Cocalières de belangrijkste zijn, gebeurt 90% van al het werk. Met een immens respect voor het terroir – dat reeds sinds vijf generaties door zijn familie wordt bewerkt en ontgonnen – streeft Sylvain naar perfectie. Zo zuiver mogelijk werken was en is hier sinds jaar en dag een evidentie, de natuurlijke balans van de wijngaarden in evenwicht houden een nooit aflatende queeste. Het is voor hem vanzelfsprekend dat het werk in de kelders slechts een logisch vervolg is van de natuurlijke groeicyclus van zijn druiven.

Sylvain Fadat, wijnmaker en drijvende kracht van Domaine d’Aupilhac, kunnen we gerust beschouwen als een van de levende legendes van het hedendaagse Languedoc wijngebeuren. Met zijn roots diep geworteld in het pittoreske dorpje Montpeyroux, zo’n 35 km ten noordwesten van Montpellier, is deze natuurmens pur-sang altijd zijn idealen blijven nastreven.
In zijn wijngaarden, waarvan Aupilhac en Les Cocalières de belangrijkste zijn, gebeurt 90% van al het werk. Met een immens respect voor het terroir – dat reeds sinds vijf generaties door zijn familie wordt bewerkt en ontgonnen – streeft Sylvain naar perfectie. Zo zuiver mogelijk werken was en is hier sinds jaar en dag een evidentie, de natuurlijke balans van de wijngaarden in evenwicht houden een nooit aflatende queeste. Het is voor hem vanzelfsprekend dat het werk in de kelders slechts een logisch vervolg is van de natuurlijke groeicyclus van zijn druiven.

Ten zuiden van Vienne in Ampuis, op de steile hellingen langs de oevers van de Rhône, liggen de Côte-Rôtie wijngaarden van de familie Garon. Niettegenstaande het feit dat deze familie een wijngeschiedenis heeft die teruggaat tot het einde van de 15e eeuw, zijn ze zeer lang onder de radar gebleven, ondanks het enorme potentieel van hun veelal oude wijngaarden. Als in 2003 de broers Kévin en Fabien hun ouders vervoegen breekt er een nieuw tijdperk aan. Waar de eerste jaargangen nog een beetje aarzelend wordt gezocht naar de juiste balans, komt het domein vanaf 2010 onder stoom en worden alle registers opengetrokken. Wat opvalt als je de verschillende wijnen van het domein proeft, in zowel wit als rood, van de basis tot het duurdere gamma is de toegankelijkheid in hun jeugd. Waar bij veel Côte-Rôtie’s wel wat kelderrijping is vereist om de stroefheid van de eerste jaren te polijsten, zijn de cuvées van de familie Garon toegankelijk na botteling, zonder evenwel ook maar zelfs een heel klein beetje in te boeten aan eigenheid. De verschillende lieux-dits in zowel Côte Brune als Blonde weerspiegelen perfect de specifieke kenmerken van hun terroir en zijn niet meer of minder een schoolvoorbeeld van typiciteit.

Ten zuiden van Vienne in Ampuis, op de steile hellingen langs de oevers van de Rhône, liggen de Côte-Rôtie wijngaarden van de familie Garon. Niettegenstaande het feit dat deze familie een wijngeschiedenis heeft die teruggaat tot het einde van de 15e eeuw, zijn ze zeer lang onder de radar gebleven, ondanks het enorme potentieel van hun veelal oude wijngaarden. Als in 2003 de broers Kévin en Fabien hun ouders vervoegen breekt er een nieuw tijdperk aan. Waar de eerste jaargangen nog een beetje aarzelend wordt gezocht naar de juiste balans, komt het domein vanaf 2010 onder stoom en worden alle registers opengetrokken. Wat opvalt als je de verschillende wijnen van het domein proeft, in zowel wit als rood, van de basis tot het duurdere gamma is de toegankelijkheid in hun jeugd. Waar bij veel Côte-Rôtie’s wel wat kelderrijping is vereist om de stroefheid van de eerste jaren te polijsten, zijn de cuvées van de familie Garon toegankelijk na botteling, zonder evenwel ook maar zelfs een heel klein beetje in te boeten aan eigenheid. De verschillende lieux-dits in zowel Côte Brune als Blonde weerspiegelen perfect de specifieke kenmerken van hun terroir en zijn niet meer of minder een schoolvoorbeeld van typiciteit.

De ingrijpende veranderingen die het domein doorvoerde begin jaren ’90, vertalen zich nu wel zeer nadrukkelijk in het glas. De combinatie van rijpe, volumineuze Syrah van hun wijngaarden in Chateaubourg en Glun in combinatie met een haast perfecte houtrijping, maken hun rode wijnen onweerstaanbaar. De laatste jaren beginnen hun witte wijnen, op basis van Viognier voor Caprice en Rousanne/Marsanne voor St. Peray en St. Joseph, aan belang te winnen. Het is ondertussen meer dan duidelijk dat de broers Durand op kruissnelheid zijn gekomen en zich ontegensprekelijk bij de absolute top van de respectievelijke appellaties hebben gevinifieerd.

Als Roberto Cipresso samen met 2 vrienden La Fiorita opstart in 1992, zijn de verwachtingen zeer hoog gespannen. De jonge wijnmaker had al stages achter de rug bij Case Basse, Poggio Antico en Ciacci Piccolomini d’Aragona en zijn eerste jaargang 1993 wordt integraal aangekocht door het legendarische 3*restaurant Enoteca Pinchiorri in Firenze. Met de aanplant begin de jaren 90 van de zuid-oostelijk gelegen Poggio al Sole en de oostelijk georiënteerde Pian Bossolino wijngaarden, wordt de productie opgetrokken tot 25.000 flessen. Met de komst van Natalie Oliveros – een gevierde Amerikaanse filmster in het frivolere genre – in 2011, komt er een evidente financiële injectie die er voor zorgt dat La Fiorita gestaag maar zeker naar de top van deze mythische appellatie klimt.

Als Roberto Cipresso samen met 2 vrienden La Fiorita opstart in 1992, zijn de verwachtingen zeer hoog gespannen. De jonge wijnmaker had al stages achter de rug bij Case Basse, Poggio Antico en Ciacci Piccolomini d’Aragona en zijn eerste jaargang 1993 wordt integraal aangekocht door het legendarische 3*restaurant Enoteca Pinchiorri in Firenze.
Met de aanplant begin de jaren 90 van de zuid-oostelijk gelegen Poggio al Sole en de oostelijk georiënteerde Pian Bossolino wijngaarden, wordt de productie opgetrokken tot 25.000 flessen.
Met de komst van Natalie Oliveros – een gevierde Amerikaanse filmster in het frivolere genre – in 2011, komt er een evidente financiële injectie die er voor zorgt dat La Fiorita gestaag maar zeker naar de top van deze mythische appellatie klimt.

Op de hellingen van de Riebeekberg – een plek waar op het einde van de 19e eeuw intensief naar goud werd gezocht – bevinden zich de wijngaarden die zorgen voor het fruit van deze speciale botteling. Voor Boekenhoutskloof deze uitzonderlijke site aankocht in 2013, werd het geoogste fruit verkocht aan verschillende topproducenten uit de Swartland regio. Toevallig proefden we tijdens een bezoek in 2017 uit 2 verschillende foudres een chenin blanc en en syrah, die nog geen definitieve bestemming hadden gekregen en waarvan we danig onder de indruk waren. Het bleek te gaan om een oudere wijngaard met prachtig chenin fruit en een aangrenzend perceel met relatief jong aangeplante syrah wijnstokken die – zoals we konden proeven – overduidelijk voorbestemd waren om ooit te eindigen in een van de topcuvees van het domein met het etiket van de 7 stoelen. Op onze vriendelijke suggestie of het misschien geen optie was om deze 2 wijnen onder een verschillend label te bottelen werd aanvankelijk wat aarzelend gereageerd, maar na een nachtelijke onderhandelingsronde op het terras van The Royal Hotel in Riebeek Kasteel werd het wijze besluit genomen om het micro-project Patina boven de doopvont te houden en wij de verdelers zouden zijn voor het grootste deel van de productie.

Stevig verankerd in Morogues, aan de meest oostelijke grens van de Loire vallei, ligt het domein van de familie Pellé. Vanzelfsprekend ligt de focus hier op het produceren van Menetou-Salon, die mede dankzij het visionaire pioniers werk van Henry (1930-2016) is uitgegroeid van het kleine nichtje naar een grote zus.
Paul-Henry, 4e generatie en jongste telg, volgde in 2007 Julien Zernott op, die na het plotse overlijden van Eric Pellé in 1995 het productieproces in handen nam. Op zeer jonge leeftijd, maar met de steun en expertise van zijn mama Anne, die na haar huwelijk het administratieve luik stevig in handen nam en nog steeds heeft, zette hij het familiewerk naadloos verder.
Wat we waarschijnlijk als zijn allergrootste verdienste kunnen stellen, is dat hij zich niet heeft laten beïnvloeden door tendensen en grillige jeugdzonden, maar met immens veel respect voor de wijngaarden en het werk van zijn voorouders een vervolg heeft gebreid aan hun succesverhaal. Met weliswaar zijn eigen accenten en persoonlijke inzichten, maar met steeds als doel een zo precies mogelijke expressie van terroir en druif in zijn wijnen te laten weerspiegelen.

We moeten ons hoeden om het woord cult of mythisch niet te vaak te gebruiken, maar in het geval van de wijnen van Isole e Olena, is dit zelfs niet een heel klein beetje overdreven. Wijnmaker en levende Chianti legende Paolo de Marchi, zijn 41e jaargang vergist ondertussen in de kelders, is als geen ander gepassioneerd door “zijn” regio en wijngaarden

In Emporda, een stuk Catalonië dat sinds de jaren ’70 enkel en alleen bekend was voor het zon, zee en strand toerisme, heeft de gastronomie en wijnbouw de laatste 15 jaren de ganse streek op sleeptouw genomen. Oude, verlaten en slecht – of niet – onderhouden wijngaarden werden in ere hersteld en jonge wijnbouwers traden in de voetsporen van hun grootvaders, of stampten zelf een domein uit de grond. Josep Serra is de exponent van deze nieuwe generatie, en heeft op amper 10 jaar tijd een gamma uitgebouwd dat we niet enkel terugvinden op de wijnkaart van absolute wereldtoppers zoals El Celler de Can Rocca, maar ook en vooral op de tafel en in het glas van de echte wijnliefhebber.

In Emporda, een stuk Catalonië dat sinds de jaren ’70 enkel en alleen bekend was voor het zon, zee en strand toerisme, heeft de gastronomie en wijnbouw de laatste 15 jaren de ganse streek op sleeptouw genomen. Oude, verlaten en slecht – of niet – onderhouden wijngaarden werden in ere hersteld en jonge wijnbouwers traden in de voetsporen van hun grootvaders, of stampten zelf een domein uit de grond. Josep Serra is de exponent van deze nieuwe generatie, en heeft op amper 10 jaar tijd een gamma uitgebouwd dat we niet enkel terugvinden op de wijnkaart van absolute wereldtoppers zoals El Celler de Can Rocca, maar ook en vooral op de tafel en in het glas van de echte wijnliefhebber.

Treiso – het kloppend hart van de Barbaresco regio- is de heimat van de familie Pelissero, met Giorgio als de huidige roerganger en de man die ervoor gezorgd heeft dat het domein in vette letters staat vermeld tussen alle belangrijke Nebbiolo producenten. Toen grootvader Luigi in 1960 de eerste wijnen bottelde van hun, nog steeds, meest prestigieuze wijngaard Vanotu, had hij waarschijnlijk nooit durven dromen dat het domein vandaag zo’n prominente plaats zou innemen in deze prestigieuze regio. Dankzij een zorgvuldig uitgekiende uitbreidingsstrategie, telt het domein vandaag 38 ha, goed voor een volume van 250.000 flessen, waarbij elke fles telkens zijn uiterste best doet om de beste ambassadeur te zijn van dit Piëmontese topdomein.

Als filmproducer Craig Wessels en zijn echtgenote Anne beslissen dat hun opgroeiende kinderen niet in een stadsomgeving horen op te groeien, verhuizen ze naar een idyllische plek op zo’n 3 km van de Atlantische Oceaan, omringd door wijngaarden. Omdat er altijd een interesse was in wijn en er daar toch druiven voorradig waren, begonnen ze in 2004 om wat vergist druivensap te maken in een klein speelhuisje voor de kinderen in een achterhoek van hun tuin. Stellen dat de eerste wijnen experimentele probeersels waren is een understatement, maar al doende leert men, en als ze hun nieuw stijlvol label op hun jaargang 2012 kleven, promoveren ze quasi vanuit het niets naar de hoogste wijnklasse. Vijf sterren in de Platter Guide, First Growth bij Tim Atkin, lyrische beoordelingen van Parker, …, het domein staat plotsklaps fier mee te fonkelen tussen de Zuid-Afrikaanse wijnsterren. Het was vooral aandachtig luisteren naar het verhaal van hun wijngaarden en het zorgvuldig ontleden en respecteren van het unieke microklimaat dat de Hemel-en-Aarde vallei echt wel is. De combinatie van zo natuurlijk mogelijk hun grond bewerken, elke wijngaard maniakaal perfect rijp plukken met minuscule rendementen en een absoluut minimum aan interventie in de wijnkelder resulteert de laatste jaargangen tot wijnen die wereldwijde faam genieten. Met een productie die in totaal iets meer dan 10.000 flessen bedraagt is het onnodig te zeggen dat het elk jaar weer een huzarenstuk is om enkele flessen te bemachtigen….