Argilo-calcaire

Wanneer Marc Kent van Boekenhoutskloof ons begin de jaren 2000 attent maakt op een nieuw project in Languedoc, hadden we nooit durven hopen dat eigenaars Tim Ford en Anthony Record, samen met wijnmaker Vincent Chansault, anno 2016 op zo een hoog niveau zouden meespelen. De ambities waren weliswaar torenhoog, de financiële middelen ruimschoots aanwezig, de gedrevenheid van Vince ongebreideld, maar we kunnen gerust stellen dat de realisatie van hun masterplan het origineel ruimschoots overstijgt, en dat had niemand voor mogelijk gehouden.
We kunnen hen daarom dan ook alleen maar alle krediet geven voor het rigoureus volgen van hun “overdelivering” strategie. Daar waar – na de nodige successen- vele van hun collega’s de prijzen snel naar hogere niveaus hevelen, heeft Gayda steeds hun vooraf uitgestippelde prijzenpolitiek blijven volgen en de consument altijd met veel respect behandeld, lees: veel wijn voor weinig geld gegeven.
De filosofie door het volledige gamma – van Flying Solo, over de Cépage reeks en de Freestyle wijnen, tot Chemin de Moscou en het recentere Villa Mon Rêve – blijft, zowel in wit, rood als rosé, de reden waarom we 20 jaar geleden zo verliefd zijn geworden op deze regio. Lekkere, fruitgedreven wijnen, met veel respect voor terroir, druif en typiciteit.

Wanneer Marc Kent van Boekenhoutskloof ons begin de jaren 2000 attent maakt op een nieuw project in Languedoc, hadden we nooit durven hopen dat eigenaars Tim Ford en Anthony Record, samen met wijnmaker Vincent Chansault, anno 2016 op zo een hoog niveau zouden meespelen. De ambities waren weliswaar torenhoog, de financiële middelen ruimschoots aanwezig, de gedrevenheid van Vince ongebreideld, maar we kunnen gerust stellen dat de realisatie van hun masterplan het origineel ruimschoots overstijgt, en dat had niemand voor mogelijk gehouden.
We kunnen hen daarom dan ook alleen maar alle krediet geven voor het rigoureus volgen van hun “overdelivering” strategie. Daar waar – na de nodige successen- vele van hun collega’s de prijzen snel naar hogere niveaus hevelen, heeft Gayda steeds hun vooraf uitgestippelde prijzenpolitiek blijven volgen en de consument altijd met veel respect behandeld, lees: veel wijn voor weinig geld gegeven.
De filosofie door het volledige gamma – van Flying Solo, over de Cépage reeks en de Freestyle wijnen, tot Chemin de Moscou en het recentere Villa Mon Rêve – blijft, zowel in wit, rood als rosé, de reden waarom we 20 jaar geleden zo verliefd zijn geworden op deze regio. Lekkere, fruitgedreven wijnen, met veel respect voor terroir, druif en typiciteit.

Wanneer Marc Kent van Boekenhoutskloof ons begin de jaren 2000 attent maakt op een nieuw project in Languedoc, hadden we nooit durven hopen dat eigenaars Tim Ford en Anthony Record, samen met wijnmaker Vincent Chansault, anno 2016 op zo een hoog niveau zouden meespelen. De ambities waren weliswaar torenhoog, de financiële middelen ruimschoots aanwezig, de gedrevenheid van Vince ongebreideld, maar we kunnen gerust stellen dat de realisatie van hun masterplan het origineel ruimschoots overstijgt, en dat had niemand voor mogelijk gehouden.
We kunnen hen daarom dan ook alleen maar alle krediet geven voor het rigoureus volgen van hun “overdelivering” strategie. Daar waar – na de nodige successen- vele van hun collega’s de prijzen snel naar hogere niveaus hevelen, heeft Gayda steeds hun vooraf uitgestippelde prijzenpolitiek blijven volgen en de consument altijd met veel respect behandeld, lees: veel wijn voor weinig geld gegeven.
De filosofie door het volledige gamma – van Flying Solo, over de Cépage reeks en de Freestyle wijnen, tot Chemin de Moscou en het recentere Villa Mon Rêve – blijft, zowel in wit, rood als rosé, de reden waarom we 20 jaar geleden zo verliefd zijn geworden op deze regio. Lekkere, fruitgedreven wijnen, met veel respect voor terroir, druif en typiciteit.

Wanneer Marc Kent van Boekenhoutskloof ons begin de jaren 2000 attent maakt op een nieuw project in Languedoc, hadden we nooit durven hopen dat eigenaars Tim Ford en Anthony Record, samen met wijnmaker Vincent Chansault, anno 2016 op zo een hoog niveau zouden meespelen. De ambities waren weliswaar torenhoog, de financiële middelen ruimschoots aanwezig, de gedrevenheid van Vince ongebreideld, maar we kunnen gerust stellen dat de realisatie van hun masterplan het origineel ruimschoots overstijgt, en dat had niemand voor mogelijk gehouden.
We kunnen hen daarom dan ook alleen maar alle krediet geven voor het rigoureus volgen van hun “overdelivering” strategie. Daar waar – na de nodige successen- vele van hun collega’s de prijzen snel naar hogere niveaus hevelen, heeft Gayda steeds hun vooraf uitgestippelde prijzenpolitiek blijven volgen en de consument altijd met veel respect behandeld, lees: veel wijn voor weinig geld gegeven.
De filosofie door het volledige gamma – van Flying Solo, over de Cépage reeks en de Freestyle wijnen, tot Chemin de Moscou en het recentere Villa Mon Rêve – blijft, zowel in wit, rood als rosé, de reden waarom we 20 jaar geleden zo verliefd zijn geworden op deze regio. Lekkere, fruitgedreven wijnen, met veel respect voor terroir, druif en typiciteit.

Een beetje vreemd, koppig, eigenwijs, maar zeker ook mooi, elegant, complex. Het zijn zelfstandige naamwoorden die niet alleen van toepassing zijn op haar wijnen, maar zeker ook op de wijnmaakster zelf. Als ze zich eind de jaren zeventig in Saint-Pargoire – een gehucht in de driehoek Béziers, Lodève en Montpellier- vestigt, kan niemand vermoeden dat het begin van een wonderbaarlijk stuk wijngeschiedenis wordt geschreven. Als gewezen immobiliën makelaar, weet ze stukje bij beetje een domein bijeen te kopen van 50 hectare, oorspronkelijk zonder wegverharding, elektriciteit, stromend water. Een prachtige getuige daarvan zijn de elektriciteitspalen die je moet volgen om tot bij haar huis te geraken, en die daar dan ook ophouden.
Als ze begin de jaren ’80 een 20 ha land ontbost, en vervolgens met de hand beplant, begint het wijnverhaal vorm te krijgen. Haar eerste wijn produceert ze in 1988, maar gezien het feit dat ze geen afzet vindt, blijven de wijnen in cuve op het domein, en wordt (waarschijnlijk ongewild) d

Een beetje vreemd, koppig, eigenwijs, maar zeker ook mooi, elegant, complex. Het zijn zelfstandige naamwoorden die niet alleen van toepassing zijn op haar wijnen, maar zeker ook op de wijnmaakster zelf. Als ze zich eind de jaren zeventig in Saint-Pargoire – een gehucht in de driehoek Béziers, Lodève en Montpellier- vestigt, kan niemand vermoeden dat het begin van een wonderbaarlijk stuk wijngeschiedenis wordt geschreven. Als gewezen immobiliën makelaar, weet ze stukje bij beetje een domein bijeen te kopen van 50 hectare, oorspronkelijk zonder wegverharding, elektriciteit, stromend water. Een prachtige getuige daarvan zijn de elektriciteitspalen die je moet volgen om tot bij haar huis te geraken, en die daar dan ook ophouden.
Als ze begin de jaren ’80 een 20 ha land ontbost, en vervolgens met de hand beplant, begint het wijnverhaal vorm te krijgen. Haar eerste wijn produceert ze in 1988, maar gezien het feit dat ze geen afzet vindt, blijven de wijnen in cuve op het domein, en wordt (waarschijnlijk ongewild) d

De ingrijpende veranderingen die het domein doorvoerde begin jaren ’90, vertalen zich nu wel zeer nadrukkelijk in het glas. De combinatie van rijpe, volumineuze Syrah van hun wijngaarden in Chateaubourg en Glun in combinatie met een haast perfecte houtrijping, maken hun rode wijnen onweerstaanbaar. De laatste jaren beginnen hun witte wijnen, op basis van Viognier voor Caprice en Rousanne/Marsanne voor St. Peray en St. Joseph, aan belang te winnen. Het is ondertussen meer dan duidelijk dat de broers Durand op kruissnelheid zijn gekomen en zich ontegensprekelijk bij de absolute top van de respectievelijke appellaties hebben gevinifieerd.

De ingrijpende veranderingen die het domein doorvoerde begin jaren ’90, vertalen zich nu wel zeer nadrukkelijk in het glas. De combinatie van rijpe, volumineuze Syrah van hun wijngaarden in Chateaubourg en Glun in combinatie met een haast perfecte houtrijping, maken hun rode wijnen onweerstaanbaar. De laatste jaren beginnen hun witte wijnen, op basis van Viognier voor Caprice en Rousanne/Marsanne voor St. Peray en St. Joseph, aan belang te winnen. Het is ondertussen meer dan duidelijk dat de broers Durand op kruissnelheid zijn gekomen en zich ontegensprekelijk bij de absolute top van de respectievelijke appellaties hebben gevinifieerd.

De ingrijpende veranderingen die het domein doorvoerde begin jaren ’90, vertalen zich nu wel zeer nadrukkelijk in het glas. De combinatie van rijpe, volumineuze Syrah van hun wijngaarden in Chateaubourg en Glun in combinatie met een haast perfecte houtrijping, maken hun rode wijnen onweerstaanbaar. De laatste jaren beginnen hun witte wijnen, op basis van Viognier voor Caprice en Rousanne/Marsanne voor St. Peray en St. Joseph, aan belang te winnen. Het is ondertussen meer dan duidelijk dat de broers Durand op kruissnelheid zijn gekomen en zich ontegensprekelijk bij de absolute top van de respectievelijke appellaties hebben gevinifieerd.

De ingrijpende veranderingen die het domein doorvoerde begin jaren ’90, vertalen zich nu wel zeer nadrukkelijk in het glas. De combinatie van rijpe, volumineuze Syrah van hun wijngaarden in Chateaubourg en Glun in combinatie met een haast perfecte houtrijping, maken hun rode wijnen onweerstaanbaar. De laatste jaren beginnen hun witte wijnen, op basis van Viognier voor Caprice en Rousanne/Marsanne voor St. Peray en St. Joseph, aan belang te winnen. Het is ondertussen meer dan duidelijk dat de broers Durand op kruissnelheid zijn gekomen en zich ontegensprekelijk bij de absolute top van de respectievelijke appellaties hebben gevinifieerd.