Argilo-calcaire

De ingrijpende veranderingen die het domein doorvoerde begin jaren ’90, vertalen zich nu wel zeer nadrukkelijk in het glas. De combinatie van rijpe, volumineuze Syrah van hun wijngaarden in Chateaubourg en Glun in combinatie met een haast perfecte houtrijping, maken hun rode wijnen onweerstaanbaar. De laatste jaren beginnen hun witte wijnen, op basis van Viognier voor Caprice en Rousanne/Marsanne voor St. Peray en St. Joseph, aan belang te winnen. Het is ondertussen meer dan duidelijk dat de broers Durand op kruissnelheid zijn gekomen en zich ontegensprekelijk bij de absolute top van de respectievelijke appellaties hebben gevinifieerd.

Op de hellingen van de Riebeekberg – een plek waar op het einde van de 19e eeuw intensief naar goud werd gezocht – bevinden zich de wijngaarden die zorgen voor het fruit van deze speciale botteling. Voor Boekenhoutskloof deze uitzonderlijke site aankocht in 2013, werd het geoogste fruit verkocht aan verschillende topproducenten uit de Swartland regio. Toevallig proefden we tijdens een bezoek in 2017 uit 2 verschillende foudres een chenin blanc en en syrah, die nog geen definitieve bestemming hadden gekregen en waarvan we danig onder de indruk waren. Het bleek te gaan om een oudere wijngaard met prachtig chenin fruit en een aangrenzend perceel met relatief jong aangeplante syrah wijnstokken die – zoals we konden proeven – overduidelijk voorbestemd waren om ooit te eindigen in een van de topcuvees van het domein met het etiket van de 7 stoelen. Op onze vriendelijke suggestie of het misschien geen optie was om deze 2 wijnen onder een verschillend label te bottelen werd aanvankelijk wat aarzelend gereageerd, maar na een nachtelijke onderhandelingsronde op het terras van The Royal Hotel in Riebeek Kasteel werd het wijze besluit genomen om het micro-project Patina boven de doopvont te houden en wij de verdelers zouden zijn voor het grootste deel van de productie.

Superlatieven durven al wel eens tekort schieten, als we over dit mythische domein spreken. Met een (wijn)geschiedenis die aanvangt in 1685 als de eerste gouverneur van de Kaap, Simon van der Stel, zijn eerste wijngaarden aanplant, begint het verhaal van een van de meest tot de verbeelding sprekende (zoete) wijnen ooit gemaakt. In geschiedkundige geschriften vinden we verwijzingen over Vin de Constance van Napoleon Bonaparte, US president Thomas Jefferson, Brits Monarch King George IV en andere Queen Victoria’s. In de grote literatuur vinden we verwijzingen naar deze godendrank van o.a. Baudelaire, Charles Dickens en Jane Austen, die in Sense and Sensibility stelde dat ““the finest old Constantia wine” is the perfect remedy for a “disappointed heart””. Als op het einde van de 19e eeuw quasi alle wijngaarden in de Kaap worden vernietigd door phylloxera, komt er een voorlopig einde aan de productie van deze godendrank. Pas in 1980 wordt de draad terug opgepikt door Duggie Jooste die met de hulp van Professor Chris Orffer op de lager gelegen hellingen Muscat de Frontignan plantte met als resultaat dat de druiven voor de eerste VDC van de moderne tijd geoogst werden in 1986.
We durven vandaag gerust stellen dat, mede dankzij de overname van het domein door buitenlandse investeerders en een daarmee gepaard gaande forse kapitaalsinjectie, Klein Constantia terug een van de toonaangevende Zuid-Afrikaanse wijndomeinen is. Met een uitgekiende aanplant strategie en optimaal gebruik makend van een uniek microklimaat, speelt KC mee aan de absolute top van de Kaapse wijnscène. Dit geldt vanzelfsprekend voor hun magische zoete wijn, maar zonder twijfel ook voor de prachtige sauvignon blancs die hier worden geproduceerd.

Op de flanken van de Mont-Ventoux in Flassan, komende vanuit Bedoin waar al menig heroïsch fietsduel is uitgevochten, rijdt wijnmaker Paul Vendran zijn eigen koers. Eigenzinnig, zonder veel rekening te houden met wat de rest van het peloton of de supporter daar nu eigenlijk van denkt. Maar wat we de man wel moeten nageven, is dat hij wint en blijft winnen. Soms op kracht, dan weer verrassend op finesse, maar altijd met panache en vaak onvoorspelbaar. Op wijngebied weet hij als geen ander de identiteit van zijn streek en wijngaarden te vertalen naar zijn wijnen, en keer op keer te zorgen voor ongecomplexeerd drinkplezier met een heel grote hoofdletter D!

De meest gekende wijn van het prachtig groene Marche landschap, is ongetwijfeld de Verdicchio. Vaak worden deze wijnen als zeer eenvoudig of zelfs oninteressant beschouwd, maar de wijnen van Aldo Cifola kunnen we gerust als een buitenbeentje bestempelen. Opbrengsten die in vergelijking met de meeste andere wijnen ridicuul laag zijn, drastische groene oogst in de lente, zeer laat plukken en een uniek microklimaat in combinatie met de haast maniakale precisie van de wijnmaker, maken de wijnen van La Monacesca absolute top van deze appellatie.

De meest gekende wijn van het prachtig groene Marche landschap, is ongetwijfeld de Verdicchio. Vaak worden deze wijnen als zeer eenvoudig of zelfs oninteressant beschouwd, maar de wijnen van Aldo Cifola kunnen we gerust als een buitenbeentje bestempelen. Opbrengsten die in vergelijking met de meeste andere wijnen ridicuul laag zijn, drastische groene oogst in de lente, zeer laat plukken en een uniek microklimaat in combinatie met de haast maniakale precisie van de wijnmaker, maken de wijnen van La Monacesca absolute top van deze appellatie.

De meest gekende wijn van het prachtig groene Marche landschap, is ongetwijfeld de Verdicchio. Vaak worden deze wijnen als zeer eenvoudig of zelfs oninteressant beschouwd, maar de wijnen van Aldo Cifola kunnen we gerust als een buitenbeentje bestempelen. Opbrengsten die in vergelijking met de meeste andere wijnen ridicuul laag zijn, drastische groene oogst in de lente, zeer laat plukken en een uniek microklimaat in combinatie met de haast maniakale precisie van de wijnmaker, maken de wijnen van La Monacesca absolute top van deze appellatie.

De meest gekende wijn van het prachtig groene Marche landschap, is ongetwijfeld de Verdicchio. Vaak worden deze wijnen als zeer eenvoudig of zelfs oninteressant beschouwd, maar de wijnen van Aldo Cifola kunnen we gerust als een buitenbeentje bestempelen. Opbrengsten die in vergelijking met de meeste andere wijnen ridicuul laag zijn, drastische groene oogst in de lente, zeer laat plukken en een uniek microklimaat in combinatie met de haast maniakale precisie van de wijnmaker, maken de wijnen van La Monacesca absolute top van deze appellatie.

De meest gekende wijn van het prachtig groene Marche landschap, is ongetwijfeld de Verdicchio. Vaak worden deze wijnen als zeer eenvoudig of zelfs oninteressant beschouwd, maar de wijnen van Aldo Cifola kunnen we gerust als een buitenbeentje bestempelen. Opbrengsten die in vergelijking met de meeste andere wijnen ridicuul laag zijn, drastische groene oogst in de lente, zeer laat plukken en een uniek microklimaat in combinatie met de haast maniakale precisie van de wijnmaker, maken de wijnen van La Monacesca absolute top van deze appellatie.

In Emporda, een stuk Catalonië dat sinds de jaren ’70 enkel en alleen bekend was voor het zon, zee en strand toerisme, heeft de gastronomie en wijnbouw de laatste 15 jaren de ganse streek op sleeptouw genomen. Oude, verlaten en slecht – of niet – onderhouden wijngaarden werden in ere hersteld en jonge wijnbouwers traden in de voetsporen van hun grootvaders, of stampten zelf een domein uit de grond. Josep Serra is de exponent van deze nieuwe generatie, en heeft op amper 10 jaar tijd een gamma uitgebouwd dat we niet enkel terugvinden op de wijnkaart van absolute wereldtoppers zoals El Celler de Can Rocca, maar ook en vooral op de tafel en in het glas van de echte wijnliefhebber.

In Emporda, een stuk Catalonië dat sinds de jaren ’70 enkel en alleen bekend was voor het zon, zee en strand toerisme, heeft de gastronomie en wijnbouw de laatste 15 jaren de ganse streek op sleeptouw genomen. Oude, verlaten en slecht – of niet – onderhouden wijngaarden werden in ere hersteld en jonge wijnbouwers traden in de voetsporen van hun grootvaders, of stampten zelf een domein uit de grond. Josep Serra is de exponent van deze nieuwe generatie, en heeft op amper 10 jaar tijd een gamma uitgebouwd dat we niet enkel terugvinden op de wijnkaart van absolute wereldtoppers zoals El Celler de Can Rocca, maar ook en vooral op de tafel en in het glas van de echte wijnliefhebber.

In Emporda, een stuk Catalonië dat sinds de jaren ’70 enkel en alleen bekend was voor het zon, zee en strand toerisme, heeft de gastronomie en wijnbouw de laatste 15 jaren de ganse streek op sleeptouw genomen. Oude, verlaten en slecht – of niet – onderhouden wijngaarden werden in ere hersteld en jonge wijnbouwers traden in de voetsporen van hun grootvaders, of stampten zelf een domein uit de grond. Josep Serra is de exponent van deze nieuwe generatie, en heeft op amper 10 jaar tijd een gamma uitgebouwd dat we niet enkel terugvinden op de wijnkaart van absolute wereldtoppers zoals El Celler de Can Rocca, maar ook en vooral op de tafel en in het glas van de echte wijnliefhebber.