Witte wijn

Domaine de Cristia is een familiebedrijf opgericht in 1942 door Etienne Grangeon die half de jaren 60 werd opgevolgd door zijn zoon Alain, dat zich vooral toespitste op verkoop van wijn in bulk. Toen broer en zus Dominique en Baptiste in 1999 het roer overnamen van hun vader, werd de koers drastisch gewijzigd. Het domein kreeg een eigen identiteit, alle wijnen werden op het domein gebotteld en de kwaliteit kreeg voorrang op kwantiteit. Vanzelfsprekend ligt de focus op de productie van hun CNP wijnen die worden verbouwd op 2 lieux-dits. Enerzijds de noordoostelijk georiënteerde “Cristia”, waar 90% van hun CNP wijngaarden liggen en soepele, elegante wijnen voortbrengt op een koelere site, en anderzijds “La Roquette”, één van de hoogst gelegen wijngaarden van de appellatie op galets roulés. De combinatie van beide percelen zorgt voor een mooi evenwicht tussen finesse en kracht met een meer dan behoorlijk bewaarpotentieel. De Côtes du Rhône en Vin de Pays wijngaarden die verspreid liggen rond Courthezon brengen elk jaar opnieuw wijnen die qua stijl nauw aanleunen bij hun grotere broer, maar met een meer budgetvriendelijk karakter.

Domaine de Cristia is een familiebedrijf opgericht in 1942 door Etienne Grangeon die half de jaren 60 werd opgevolgd door zijn zoon Alain, dat zich vooral toespitste op verkoop van wijn in bulk. Toen broer en zus Dominique en Baptiste in 1999 het roer overnamen van hun vader, werd de koers drastisch gewijzigd. Het domein kreeg een eigen identiteit, alle wijnen werden op het domein gebotteld en de kwaliteit kreeg voorrang op kwantiteit. Vanzelfsprekend ligt de focus op de productie van hun CNP wijnen die worden verbouwd op 2 lieux-dits. Enerzijds de noordoostelijk georiënteerde “Cristia”, waar 90% van hun CNP wijngaarden liggen en soepele, elegante wijnen voortbrengt op een koelere site, en anderzijds “La Roquette”, één van de hoogst gelegen wijngaarden van de appellatie op galets roulés. De combinatie van beide percelen zorgt voor een mooi evenwicht tussen finesse en kracht met een meer dan behoorlijk bewaarpotentieel. De Côtes du Rhône en Vin de Pays wijngaarden die verspreid liggen rond Courthezon brengen elk jaar opnieuw wijnen die qua stijl nauw aanleunen bij hun grotere broer, maar met een meer budgetvriendelijk karakter.

Domaine de Cristia is een familiebedrijf gesticht in 1942. Vroeger verkocht men alles in bulk, maar sinds 1999 toen Dominique en Baptiste aan het roer kwamen, word de volledige productie op het domein gebotteld. Zus en broer zijn de derde generatie van de familie Grangeon die het domein runnen. Vanzelfsprekend ligt de focus op de productie van hun CNP wijnen (Cristia is genoemd naar de lieux-dits waar 90% van hun Châteauneuf wijngaarden liggen), maar we staan elk jaar weer versteld van de enorm hoge kwaliteit en reliëf van de onder Cotes-du-Rhône label gebottelde wijnen.

Sébastien Vincenti kocht samen met zijn moeder Nanou, begin jaren 90, dit unieke terroir in Mazan. Probleem, er was geen vinificatieruimte en de wijngaarden lagen er mistroostig bij. Men stak de handen uit de mouwen en na hard labeur en aanzienlijke investeringen, werden de wijngaarden volledig geherstructureerd. Er staat een moderne perfect uitgeruste cave en men biedt een gamma aan dat kwalitatief op het niveau staat van het beste wat de het zuiden van Frankrijk te bieden heeft. De rode wijnen bezitten een merkwaardige frisheid. De wijngaarden liggen namelijk op een uniek plateau waardoor een mooi samenspel ontstaat van wind, vochtigheidsgraad en warmte. Sébastien maakt perfect evenwichtige wijnen met een uitmuntende prijs-kwaliteitverhouding. Door een aantal externe omstandigheden zijn de wijnen van Fondrèche de voorbije jaren een beetje van hun glans verloren. Vanaf jaargang 2015 staan ze echter terug daar waar ze zonder enige twijfel horen. Bij de absolute top van de appellatie en met uitbreiding van de ganse Zuidelijke Rhône vallei.

Sébastien Vincenti kocht samen met zijn moeder Nanou, begin jaren 90, dit unieke terroir in Mazan. Probleem, er was geen vinificatieruimte en de wijngaarden lagen er mistroostig bij. Men stak de handen uit de mouwen en na hard labeur en aanzienlijke investeringen, werden de wijngaarden volledig geherstructureerd. Er staat een moderne perfect uitgeruste cave en men biedt een gamma aan dat kwalitatief op het niveau staat van het beste wat de het zuiden van Frankrijk te bieden heeft. De rode wijnen bezitten een merkwaardige frisheid. De wijngaarden liggen namelijk op een uniek plateau waardoor een mooi samenspel ontstaat van wind, vochtigheidsgraad en warmte. Sébastien maakt perfect evenwichtige wijnen met een uitmuntende prijs-kwaliteitverhouding. Door een aantal externe omstandigheden zijn de wijnen van Fondrèche de voorbije jaren een beetje van hun glans verloren. Vanaf jaargang 2015 staan ze echter terug daar waar ze zonder enige twijfel horen. Bij de absolute top van de appellatie en met uitbreiding van de ganse Zuidelijke Rhône vallei.

Sébastien Vincenti kocht samen met zijn moeder Nanou, begin jaren 90, dit unieke terroir in Mazan. Probleem, er was geen vinificatieruimte en de wijngaarden lagen er mistroostig bij. Men stak de handen uit de mouwen en na hard labeur en aanzienlijke investeringen, werden de wijngaarden volledig geherstructureerd. Er staat een moderne perfect uitgeruste cave en men biedt een gamma aan dat kwalitatief op het niveau staat van het beste wat de het zuiden van Frankrijk te bieden heeft. De rode wijnen bezitten een merkwaardige frisheid. De wijngaarden liggen namelijk op een uniek plateau waardoor een mooi samenspel ontstaat van wind, vochtigheidsgraad en warmte. Sébastien maakt perfect evenwichtige wijnen met een uitmuntende prijs-kwaliteitverhouding. Door een aantal externe omstandigheden zijn de wijnen van Fondrèche de voorbije jaren een beetje van hun glans verloren. Vanaf jaargang 2015 staan ze echter terug daar waar ze zonder enige twijfel horen. Bij de absolute top van de appellatie en met uitbreiding van de ganse Zuidelijke Rhône vallei.

Als in het gezegende jaar 1969 een Belg voor het eerst in 30 jaar de Tour wint, een Amerikaan rondwandelt op de maan en de Beatles hun laatste concert geven, kan Maurice Martin niet achterblijven en schrijft hij deel 1 van de geschiedenis van dit familiedomein en bottelt zijn eerste wijn. Als begin de jaren 90 zijn zonen Richard en Stéphane klaar zijn om hem op te volgen begint hoofdstuk 2 van dit succesverhaal.
Nieuwe wijngaarden worden gekocht of aangeplant, de vinificatiefaciliteiten gemoderniseerd, en de distributie in binnen- en buitenland geprofessionaliseerd. Maar vooral wordt er door de 2 bescheiden, maar vastberaden broers een lange termijn visie uitgetekend die het domein zou klaarstomen voor de 21e eeuw.
Vandaag telt het domein meer dan 27 ha wijngaarden, verdeeld over 60 verschillende percelen in Saint-Véran, Macon-Davayé, Pouilly-Vinzelles en Pouilly-Fuissé. De verschillende cuvées worden steeds met zeer veel respect voor hun terroir en specifieke karakteristieken eigen aan de chardonnay druif gevinifieerd en streven naar het perfecte huwelijk tussen elegantie, minerale expressie en subtiliteit.

Als in het gezegende jaar 1969 een Belg voor het eerst in 30 jaar de Tour wint, een Amerikaan rondwandelt op de maan en de Beatles hun laatste concert geven, kan Maurice Martin niet achterblijven en schrijft hij deel 1 van de geschiedenis van dit familiedomein en bottelt zijn eerste wijn. Als begin de jaren 90 zijn zonen Richard en Stéphane klaar zijn om hem op te volgen begint hoofdstuk 2 van dit succesverhaal.
Nieuwe wijngaarden worden gekocht of aangeplant, de vinificatiefaciliteiten gemoderniseerd, en de distributie in binnen- en buitenland geprofessionaliseerd. Maar vooral wordt er door de 2 bescheiden, maar vastberaden broers een lange termijn visie uitgetekend die het domein zou klaarstomen voor de 21e eeuw.
Vandaag telt het domein meer dan 27 ha wijngaarden, verdeeld over 60 verschillende percelen in Saint-Véran, Macon-Davayé, Pouilly-Vinzelles en Pouilly-Fuissé. De verschillende cuvées worden steeds met zeer veel respect voor hun terroir en specifieke karakteristieken eigen aan de chardonnay druif gevinifieerd en streven naar het perfecte huwelijk tussen elegantie, minerale expressie en subtiliteit.

Als in het gezegende jaar 1969 een Belg voor het eerst in 30 jaar de Tour wint, een Amerikaan rondwandelt op de maan en de Beatles hun laatste concert geven, kan Maurice Martin niet achterblijven en schrijft hij deel 1 van de geschiedenis van dit familiedomein en bottelt zijn eerste wijn. Als begin de jaren 90 zijn zonen Richard en Stéphane klaar zijn om hem op te volgen begint hoofdstuk 2 van dit succesverhaal.
Nieuwe wijngaarden worden gekocht of aangeplant, de vinificatiefaciliteiten gemoderniseerd, en de distributie in binnen- en buitenland geprofessionaliseerd. Maar vooral wordt er door de 2 bescheiden, maar vastberaden broers een lange termijn visie uitgetekend die het domein zou klaarstomen voor de 21e eeuw.
Vandaag telt het domein meer dan 27 ha wijngaarden, verdeeld over 60 verschillende percelen in Saint-Véran, Macon-Davayé, Pouilly-Vinzelles en Pouilly-Fuissé. De verschillende cuvées worden steeds met zeer veel respect voor hun terroir en specifieke karakteristieken eigen aan de chardonnay druif gevinifieerd en streven naar het perfecte huwelijk tussen elegantie, minerale expressie en subtiliteit.

Als in het gezegende jaar 1969 een Belg voor het eerst in 30 jaar de Tour wint, een Amerikaan rondwandelt op de maan en de Beatles hun laatste concert geven, kan Maurice Martin niet achterblijven en schrijft hij deel 1 van de geschiedenis van dit familiedomein en bottelt zijn eerste wijn. Als begin de jaren 90 zijn zonen Richard en Stéphane klaar zijn om hem op te volgen begint hoofdstuk 2 van dit succesverhaal.
Nieuwe wijngaarden worden gekocht of aangeplant, de vinificatiefaciliteiten gemoderniseerd, en de distributie in binnen- en buitenland geprofessionaliseerd. Maar vooral wordt er door de 2 bescheiden, maar vastberaden broers een lange termijn visie uitgetekend die het domein zou klaarstomen voor de 21e eeuw.
Vandaag telt het domein meer dan 27 ha wijngaarden, verdeeld over 60 verschillende percelen in Saint-Véran, Macon-Davayé, Pouilly-Vinzelles en Pouilly-Fuissé. De verschillende cuvées worden steeds met zeer veel respect voor hun terroir en specifieke karakteristieken eigen aan de chardonnay druif gevinifieerd en streven naar het perfecte huwelijk tussen elegantie, minerale expressie en subtiliteit.

De familie van de huidige mede-eigenares Clémence heeft de voorbije anderhalve eeuw zeer nadrukkelijk haar stempel gedrukt op dit klassiek wijnhuis. Weliswaar met pieken en dalen en vaak met de nodige (familiale) turbulenties, maar met een aantrekkingskracht die er voor zorgde dat er toch steeds weer een telg zich geroepen voelde om de familietraditie verder te zetten. Het domein was de absolute ster van de Côte Challonnaise in de jaren 60 en 70, onder het bewind van Clémence haar grootvader, maar moest nadien terug veel van haar rénommée prijsgeven. Het was pas terug in 2010, toen Clémence en haar echtgenoot Baptiste Dubrulle beslisten om het domein in handen te nemen, dat er terug een zweem van positivisme werd waargenomen.
Ze namen de dagelijkse leiding zelf stevig in handen en beslisten om in het hoofdgebouw te gaan wonen dat op de top van een heuvel ligt met een fabuleus zich op Clos la Folie en het culinaire dorp Chagny en omgeven is door de 13 hectare wijngaarden – 60% wit en 40% rood – die eigendom zijn van het domein en allemaal gelegen in de appellatie Rully. Ondanks beperkte financiële middelen werd de wijnmakerij en haar complete uitrusting gemoderniseerd, wijngaarden werden terug in optima forma gebracht en in samenwerking met de nieuwe oenoloog een filosofie uitgetekend die tot succes moest leiden en gebaseerd is op eenvoudige principes. Minimale interventie in de wijngaarden, lage rendementen en een zeer gedoseerd houtgebruik zorgen voor de ultieme expressie van de veelal oude wijnstokken in de verschillende cuvées. Het doel om zich terug bij de top van Rully te scharen is in een mum van tijd volbracht en we hebben zo’n flauw vermoeden dat het dit keer wel eens voor een heel lange tijd zou kunnen zijn.

De familie van de huidige mede-eigenares Clémence heeft de voorbije anderhalve eeuw zeer nadrukkelijk haar stempel gedrukt op dit klassiek wijnhuis. Weliswaar met pieken en dalen en vaak met de nodige (familiale) turbulenties, maar met een aantrekkingskracht die er voor zorgde dat er toch steeds weer een telg zich geroepen voelde om de familietraditie verder te zetten. Het domein was de absolute ster van de Côte Challonnaise in de jaren 60 en 70, onder het bewind van Clémence haar grootvader, maar moest nadien terug veel van haar rénommée prijsgeven. Het was pas terug in 2010, toen Clémence en haar echtgenoot Baptiste Dubrulle beslisten om het domein in handen te nemen, dat er terug een zweem van positivisme werd waargenomen.
Ze namen de dagelijkse leiding zelf stevig in handen en beslisten om in het hoofdgebouw te gaan wonen dat op de top van een heuvel ligt met een fabuleus zich op Clos la Folie en het culinaire dorp Chagny en omgeven is door de 13 hectare wijngaarden – 60% wit en 40% rood – die eigendom zijn van het domein en allemaal gelegen in de appellatie Rully. Ondanks beperkte financiële middelen werd de wijnmakerij en haar complete uitrusting gemoderniseerd, wijngaarden werden terug in optima forma gebracht en in samenwerking met de nieuwe oenoloog een filosofie uitgetekend die tot succes moest leiden en gebaseerd is op eenvoudige principes. Minimale interventie in de wijngaarden, lage rendementen en een zeer gedoseerd houtgebruik zorgen voor de ultieme expressie van de veelal oude wijnstokken in de verschillende cuvées. Het doel om zich terug bij de top van Rully te scharen is in een mum van tijd volbracht en we hebben zo’n flauw vermoeden dat het dit keer wel eens voor een heel lange tijd zou kunnen zijn.

De familie van de huidige mede-eigenares Clémence heeft de voorbije anderhalve eeuw zeer nadrukkelijk haar stempel gedrukt op dit klassiek wijnhuis. Weliswaar met pieken en dalen en vaak met de nodige (familiale) turbulenties, maar met een aantrekkingskracht die er voor zorgde dat er toch steeds weer een telg zich geroepen voelde om de familietraditie verder te zetten. Het domein was de absolute ster van de Côte Challonnaise in de jaren 60 en 70, onder het bewind van Clémence haar grootvader, maar moest nadien terug veel van haar rénommée prijsgeven. Het was pas terug in 2010, toen Clémence en haar echtgenoot Baptiste Dubrulle beslisten om het domein in handen te nemen, dat er terug een zweem van positivisme werd waargenomen.
Ze namen de dagelijkse leiding zelf stevig in handen en beslisten om in het hoofdgebouw te gaan wonen dat op de top van een heuvel ligt met een fabuleus zich op Clos la Folie en het culinaire dorp Chagny en omgeven is door de 13 hectare wijngaarden – 60% wit en 40% rood – die eigendom zijn van het domein en allemaal gelegen in de appellatie Rully. Ondanks beperkte financiële middelen werd de wijnmakerij en haar complete uitrusting gemoderniseerd, wijngaarden werden terug in optima forma gebracht en in samenwerking met de nieuwe oenoloog een filosofie uitgetekend die tot succes moest leiden en gebaseerd is op eenvoudige principes. Minimale interventie in de wijngaarden, lage rendementen en een zeer gedoseerd houtgebruik zorgen voor de ultieme expressie van de veelal oude wijnstokken in de verschillende cuvées. Het doel om zich terug bij de top van Rully te scharen is in een mum van tijd volbracht en we hebben zo’n flauw vermoeden dat het dit keer wel eens voor een heel lange tijd zou kunnen zijn.

De familie van de huidige mede-eigenares Clémence heeft de voorbije anderhalve eeuw zeer nadrukkelijk haar stempel gedrukt op dit klassiek wijnhuis. Weliswaar met pieken en dalen en vaak met de nodige (familiale) turbulenties, maar met een aantrekkingskracht die er voor zorgde dat er toch steeds weer een telg zich geroepen voelde om de familietraditie verder te zetten. Het domein was de absolute ster van de Côte Challonnaise in de jaren 60 en 70, onder het bewind van Clémence haar grootvader, maar moest nadien terug veel van haar rénommée prijsgeven. Het was pas terug in 2010, toen Clémence en haar echtgenoot Baptiste Dubrulle beslisten om het domein in handen te nemen, dat er terug een zweem van positivisme werd waargenomen.
Ze namen de dagelijkse leiding zelf stevig in handen en beslisten om in het hoofdgebouw te gaan wonen dat op de top van een heuvel ligt met een fabuleus zich op Clos la Folie en het culinaire dorp Chagny en omgeven is door de 13 hectare wijngaarden – 60% wit en 40% rood – die eigendom zijn van het domein en allemaal gelegen in de appellatie Rully. Ondanks beperkte financiële middelen werd de wijnmakerij en haar complete uitrusting gemoderniseerd, wijngaarden werden terug in optima forma gebracht en in samenwerking met de nieuwe oenoloog een filosofie uitgetekend die tot succes moest leiden en gebaseerd is op eenvoudige principes. Minimale interventie in de wijngaarden, lage rendementen en een zeer gedoseerd houtgebruik zorgen voor de ultieme expressie van de veelal oude wijnstokken in de verschillende cuvées. Het doel om zich terug bij de top van Rully te scharen is in een mum van tijd volbracht en we hebben zo’n flauw vermoeden dat het dit keer wel eens voor een heel lange tijd zou kunnen zijn.

De familie van de huidige mede-eigenares Clémence heeft de voorbije anderhalve eeuw zeer nadrukkelijk haar stempel gedrukt op dit klassiek wijnhuis. Weliswaar met pieken en dalen en vaak met de nodige (familiale) turbulenties, maar met een aantrekkingskracht die er voor zorgde dat er toch steeds weer een telg zich geroepen voelde om de familietraditie verder te zetten. Het domein was de absolute ster van de Côte Challonnaise in de jaren 60 en 70, onder het bewind van Clémence haar grootvader, maar moest nadien terug veel van haar rénommée prijsgeven. Het was pas terug in 2010, toen Clémence en haar echtgenoot Baptiste Dubrulle beslisten om het domein in handen te nemen, dat er terug een zweem van positivisme werd waargenomen.
Ze namen de dagelijkse leiding zelf stevig in handen en beslisten om in het hoofdgebouw te gaan wonen dat op de top van een heuvel ligt met een fabuleus zich op Clos la Folie en het culinaire dorp Chagny en omgeven is door de 13 hectare wijngaarden – 60% wit en 40% rood – die eigendom zijn van het domein en allemaal gelegen in de appellatie Rully. Ondanks beperkte financiële middelen werd de wijnmakerij en haar complete uitrusting gemoderniseerd, wijngaarden werden terug in optima forma gebracht en in samenwerking met de nieuwe oenoloog een filosofie uitgetekend die tot succes moest leiden en gebaseerd is op eenvoudige principes. Minimale interventie in de wijngaarden, lage rendementen en een zeer gedoseerd houtgebruik zorgen voor de ultieme expressie van de veelal oude wijnstokken in de verschillende cuvées. Het doel om zich terug bij de top van Rully te scharen is in een mum van tijd volbracht en we hebben zo’n flauw vermoeden dat het dit keer wel eens voor een heel lange tijd zou kunnen zijn.

De familie van de huidige mede-eigenares Clémence heeft de voorbije anderhalve eeuw zeer nadrukkelijk haar stempel gedrukt op dit klassiek wijnhuis. Weliswaar met pieken en dalen en vaak met de nodige (familiale) turbulenties, maar met een aantrekkingskracht die er voor zorgde dat er toch steeds weer een telg zich geroepen voelde om de familietraditie verder te zetten. Het domein was de absolute ster van de Côte Challonnaise in de jaren 60 en 70, onder het bewind van Clémence haar grootvader, maar moest nadien terug veel van haar rénommée prijsgeven. Het was pas terug in 2010, toen Clémence en haar echtgenoot Baptiste Dubrulle beslisten om het domein in handen te nemen, dat er terug een zweem van positivisme werd waargenomen.
Ze namen de dagelijkse leiding zelf stevig in handen en beslisten om in het hoofdgebouw te gaan wonen dat op de top van een heuvel ligt met een fabuleus zich op Clos la Folie en het culinaire dorp Chagny en omgeven is door de 13 hectare wijngaarden – 60% wit en 40% rood – die eigendom zijn van het domein en allemaal gelegen in de appellatie Rully. Ondanks beperkte financiële middelen werd de wijnmakerij en haar complete uitrusting gemoderniseerd, wijngaarden werden terug in optima forma gebracht en in samenwerking met de nieuwe oenoloog een filosofie uitgetekend die tot succes moest leiden en gebaseerd is op eenvoudige principes. Minimale interventie in de wijngaarden, lage rendementen en een zeer gedoseerd houtgebruik zorgen voor de ultieme expressie van de veelal oude wijnstokken in de verschillende cuvées. Het doel om zich terug bij de top van Rully te scharen is in een mum van tijd volbracht en we hebben zo’n flauw vermoeden dat het dit keer wel eens voor een heel lange tijd zou kunnen zijn.

De familie van de huidige mede-eigenares Clémence heeft de voorbije anderhalve eeuw zeer nadrukkelijk haar stempel gedrukt op dit klassiek wijnhuis. Weliswaar met pieken en dalen en vaak met de nodige (familiale) turbulenties, maar met een aantrekkingskracht die er voor zorgde dat er toch steeds weer een telg zich geroepen voelde om de familietraditie verder te zetten. Het domein was de absolute ster van de Côte Challonnaise in de jaren 60 en 70, onder het bewind van Clémence haar grootvader, maar moest nadien terug veel van haar rénommée prijsgeven. Het was pas terug in 2010, toen Clémence en haar echtgenoot Baptiste Dubrulle beslisten om het domein in handen te nemen, dat er terug een zweem van positivisme werd waargenomen.
Ze namen de dagelijkse leiding zelf stevig in handen en beslisten om in het hoofdgebouw te gaan wonen dat op de top van een heuvel ligt met een fabuleus zich op Clos la Folie en het culinaire dorp Chagny en omgeven is door de 13 hectare wijngaarden – 60% wit en 40% rood – die eigendom zijn van het domein en allemaal gelegen in de appellatie Rully. Ondanks beperkte financiële middelen werd de wijnmakerij en haar complete uitrusting gemoderniseerd, wijngaarden werden terug in optima forma gebracht en in samenwerking met de nieuwe oenoloog een filosofie uitgetekend die tot succes moest leiden en gebaseerd is op eenvoudige principes. Minimale interventie in de wijngaarden, lage rendementen en een zeer gedoseerd houtgebruik zorgen voor de ultieme expressie van de veelal oude wijnstokken in de verschillende cuvées. Het doel om zich terug bij de top van Rully te scharen is in een mum van tijd volbracht en we hebben zo’n flauw vermoeden dat het dit keer wel eens voor een heel lange tijd zou kunnen zijn.

Wanneer de broers Martin – drijvende kracht achter Domaine de la Croix Senaillet – in 2015 de kans zien om de befaamde Mont-Epin heuvel aan te kopen, twijfelen ze geen halve seconde. De met acacia en meidoorn begroeide heuvel bewaakt als het ware de twee wijngaarden die zijn verdeeld over enerzijds Viré-Clessé en anderzijds Mâcon-Péronne, beide nog onderverdeeld in een generieke en specifieke wijn(gaard), met elk hun eigen identiteit. Gezien de exceptionele ligging en terroir van deze wijngaarden, beslisten Richard en Stéphane om de wijnen niet te bottelen onder hun succesvolle Croix Senaillet label, maar de wijnen de eigenheid te laten behouden die ze ruimschoots verdienen.

Wanneer de broers Martin – drijvende kracht achter Domaine de la Croix Senaillet – in 2015 de kans zien om de befaamde Mont-Epin heuvel aan te kopen, twijfelen ze geen halve seconde. De met acacia en meidoorn begroeide heuvel bewaakt als het ware de twee wijngaarden die zijn verdeeld over enerzijds Viré-Clessé en anderzijds Mâcon-Péronne, beide nog onderverdeeld in een generieke en specifieke wijn(gaard), met elk hun eigen identiteit. Gezien de exceptionele ligging en terroir van deze wijngaarden, beslisten Richard en Stéphane om de wijnen niet te bottelen onder hun succesvolle Croix Senaillet label, maar de wijnen de eigenheid te laten behouden die ze ruimschoots verdienen.

Met een familiegeschiedenis van wijn maken die begint in 1670, kunnen we gerust van traditie spreken. Het begint echter pas heel interessante vormen aan te nemen als de 22-jarige Laurence Féraud in 1987 haar vader Paul kan overtuigen om zelf wijn te bottelen en een eigen domein op te richten. Domaine du Pégau (Provençaals dialect voor een kruik in gebakken klei om wijn aan tafel te serveren, daterende uit de 14e eeuw) is geboren, en Laurence zal uitgroeien tot een der meest illustere wijnma(a)k(st)ers van deze planeet. Geen hokus pokus in de kelder, maar traditionele vinificatie en rijping in oude foudres, dat het perfect rijp geoogste fruit in al zijn glorie laat evolueren. Een Pégau is ongetwijfeld een massieve wijn met heel veel rusticiteit, maar dan wel een die in combinatie met een indrukwekkende concentratie en finesse de proevers/drinkers vaak sprakeloos en winestruck achterlaat.

Ten zuiden van Vienne in Ampuis, op de steile hellingen langs de oevers van de Rhône, liggen de Côte-Rôtie wijngaarden van de familie Garon. Niettegenstaande het feit dat deze familie een wijngeschiedenis heeft die teruggaat tot het einde van de 15e eeuw, zijn ze zeer lang onder de radar gebleven, ondanks het enorme potentieel van hun veelal oude wijngaarden. Als in 2003 de broers Kévin en Fabien hun ouders vervoegen breekt er een nieuw tijdperk aan. Waar de eerste jaargangen nog een beetje aarzelend wordt gezocht naar de juiste balans, komt het domein vanaf 2010 onder stoom en worden alle registers opengetrokken. Wat opvalt als je de verschillende wijnen van het domein proeft, in zowel wit als rood, van de basis tot het duurdere gamma is de toegankelijkheid in hun jeugd. Waar bij veel Côte-Rôtie’s wel wat kelderrijping is vereist om de stroefheid van de eerste jaren te polijsten, zijn de cuvées van de familie Garon toegankelijk na botteling, zonder evenwel ook maar zelfs een heel klein beetje in te boeten aan eigenheid. De verschillende lieux-dits in zowel Côte Brune als Blonde weerspiegelen perfect de specifieke kenmerken van hun terroir en zijn niet meer of minder een schoolvoorbeeld van typiciteit.

Ten zuiden van Vienne in Ampuis, op de steile hellingen langs de oevers van de Rhône, liggen de Côte-Rôtie wijngaarden van de familie Garon. Niettegenstaande het feit dat deze familie een wijngeschiedenis heeft die teruggaat tot het einde van de 15e eeuw, zijn ze zeer lang onder de radar gebleven, ondanks het enorme potentieel van hun veelal oude wijngaarden. Als in 2003 de broers Kévin en Fabien hun ouders vervoegen breekt er een nieuw tijdperk aan. Waar de eerste jaargangen nog een beetje aarzelend wordt gezocht naar de juiste balans, komt het domein vanaf 2010 onder stoom en worden alle registers opengetrokken. Wat opvalt als je de verschillende wijnen van het domein proeft, in zowel wit als rood, van de basis tot het duurdere gamma is de toegankelijkheid in hun jeugd. Waar bij veel Côte-Rôtie’s wel wat kelderrijping is vereist om de stroefheid van de eerste jaren te polijsten, zijn de cuvées van de familie Garon toegankelijk na botteling, zonder evenwel ook maar zelfs een heel klein beetje in te boeten aan eigenheid. De verschillende lieux-dits in zowel Côte Brune als Blonde weerspiegelen perfect de specifieke kenmerken van hun terroir en zijn niet meer of minder een schoolvoorbeeld van typiciteit.

Ten zuiden van Vienne in Ampuis, op de steile hellingen langs de oevers van de Rhône, liggen de Côte-Rôtie wijngaarden van de familie Garon. Niettegenstaande het feit dat deze familie een wijngeschiedenis heeft die teruggaat tot het einde van de 15e eeuw, zijn ze zeer lang onder de radar gebleven, ondanks het enorme potentieel van hun veelal oude wijngaarden. Als in 2003 de broers Kévin en Fabien hun ouders vervoegen breekt er een nieuw tijdperk aan. Waar de eerste jaargangen nog een beetje aarzelend wordt gezocht naar de juiste balans, komt het domein vanaf 2010 onder stoom en worden alle registers opengetrokken. Wat opvalt als je de verschillende wijnen van het domein proeft, in zowel wit als rood, van de basis tot het duurdere gamma is de toegankelijkheid in hun jeugd. Waar bij veel Côte-Rôtie’s wel wat kelderrijping is vereist om de stroefheid van de eerste jaren te polijsten, zijn de cuvées van de familie Garon toegankelijk na botteling, zonder evenwel ook maar zelfs een heel klein beetje in te boeten aan eigenheid. De verschillende lieux-dits in zowel Côte Brune als Blonde weerspiegelen perfect de specifieke kenmerken van hun terroir en zijn niet meer of minder een schoolvoorbeeld van typiciteit.

Ten zuiden van Vienne in Ampuis, op de steile hellingen langs de oevers van de Rhône, liggen de Côte-Rôtie wijngaarden van de familie Garon. Niettegenstaande het feit dat deze familie een wijngeschiedenis heeft die teruggaat tot het einde van de 15e eeuw, zijn ze zeer lang onder de radar gebleven, ondanks het enorme potentieel van hun veelal oude wijngaarden. Als in 2003 de broers Kévin en Fabien hun ouders vervoegen breekt er een nieuw tijdperk aan. Waar de eerste jaargangen nog een beetje aarzelend wordt gezocht naar de juiste balans, komt het domein vanaf 2010 onder stoom en worden alle registers opengetrokken. Wat opvalt als je de verschillende wijnen van het domein proeft, in zowel wit als rood, van de basis tot het duurdere gamma is de toegankelijkheid in hun jeugd. Waar bij veel Côte-Rôtie’s wel wat kelderrijping is vereist om de stroefheid van de eerste jaren te polijsten, zijn de cuvées van de familie Garon toegankelijk na botteling, zonder evenwel ook maar zelfs een heel klein beetje in te boeten aan eigenheid. De verschillende lieux-dits in zowel Côte Brune als Blonde weerspiegelen perfect de specifieke kenmerken van hun terroir en zijn niet meer of minder een schoolvoorbeeld van typiciteit.

Op de rechteroever van de Rhône, ten noorden van de Camargues en flirtend met de grens van Languedoc, liggen de wijngaarden van Costières de Nîmes. Michel Gassier, met wortels diep verankerd in de bodem waar hij is opgegroeid, is het schoolvoorbeeld van de bezeten wijnmaker die het allerbeste uit zijn terroir weet te halen. Waar veel wijnen uit de appellatie verdrinken in middelmatigheid, excelleert hij jaar na jaar en maakt hij van het allerbeste dat er in deze regio geproduceerd wordt. In plaats van zoals veel van zijn collega wijnmakers – de focus te leggen op zo hoog mogelijke rendementen, bewerkt hij elke wijngaard naargelang ligging, bodem en positionering. Met veel geduld en een maniakale focus op de biodiversiteit van zijn wingerds haalt hij het allerbeste boven uit de geoogste druiven, die op hun beurt een elegante ambassadeur zijn met de juiste balans. De wijnen van de familie Gassier overstijgen moeiteloos het imago van deze vaak verguisde appellatie en flirten nadrukkelijk met de geroemde kwaliteit van zijn, doorgaans veel duurdere, buren in de gedeelde Zuidelijke Rhône vallei.

Op de rechteroever van de Rhône, ten noorden van de Camargues en flirtend met de grens van Languedoc, liggen de wijngaarden van Costières de Nîmes. Michel Gassier, met wortels diep verankerd in de bodem waar hij is opgegroeid, is het schoolvoorbeeld van de bezeten wijnmaker die het allerbeste uit zijn terroir weet te halen. Waar veel wijnen uit de appellatie verdrinken in middelmatigheid, excelleert hij jaar na jaar en maakt hij van het allerbeste dat er in deze regio geproduceerd wordt. In plaats van zoals veel van zijn collega wijnmakers – de focus te leggen op zo hoog mogelijke rendementen, bewerkt hij elke wijngaard naargelang ligging, bodem en positionering. Met veel geduld en een maniakale focus op de biodiversiteit van zijn wingerds haalt hij het allerbeste boven uit de geoogste druiven, die op hun beurt een elegante ambassadeur zijn met de juiste balans. De wijnen van de familie Gassier overstijgen moeiteloos het imago van deze vaak verguisde appellatie en flirten nadrukkelijk met de geroemde kwaliteit van zijn, doorgaans veel duurdere, buren in de gedeelde Zuidelijke Rhône vallei.

Op de rechteroever van de Rhône, ten noorden van de Camargues en flirtend met de grens van Languedoc, liggen de wijngaarden van Costières de Nîmes. Michel Gassier, met wortels diep verankerd in de bodem waar hij is opgegroeid, is het schoolvoorbeeld van de bezeten wijnmaker die het allerbeste uit zijn terroir weet te halen. Waar veel wijnen uit de appellatie verdrinken in middelmatigheid, excelleert hij jaar na jaar en maakt hij van het allerbeste dat er in deze regio geproduceerd wordt. In plaats van zoals veel van zijn collega wijnmakers – de focus te leggen op zo hoog mogelijke rendementen, bewerkt hij elke wijngaard naargelang ligging, bodem en positionering. Met veel geduld en een maniakale focus op de biodiversiteit van zijn wingerds haalt hij het allerbeste boven uit de geoogste druiven, die op hun beurt een elegante ambassadeur zijn met de juiste balans. De wijnen van de familie Gassier overstijgen moeiteloos het imago van deze vaak verguisde appellatie en flirten nadrukkelijk met de geroemde kwaliteit van zijn, doorgaans veel duurdere, buren in de gedeelde Zuidelijke Rhône vallei.

Op de rechteroever van de Rhône, ten noorden van de Camargues en flirtend met de grens van Languedoc, liggen de wijngaarden van Costières de Nîmes. Michel Gassier, met wortels diep verankerd in de bodem waar hij is opgegroeid, is het schoolvoorbeeld van de bezeten wijnmaker die het allerbeste uit zijn terroir weet te halen. Waar veel wijnen uit de appellatie verdrinken in middelmatigheid, excelleert hij jaar na jaar en maakt hij van het allerbeste dat er in deze regio geproduceerd wordt. In plaats van zoals veel van zijn collega wijnmakers – de focus te leggen op zo hoog mogelijke rendementen, bewerkt hij elke wijngaard naargelang ligging, bodem en positionering. Met veel geduld en een maniakale focus op de biodiversiteit van zijn wingerds haalt hij het allerbeste boven uit de geoogste druiven, die op hun beurt een elegante ambassadeur zijn met de juiste balans. De wijnen van de familie Gassier overstijgen moeiteloos het imago van deze vaak verguisde appellatie en flirten nadrukkelijk met de geroemde kwaliteit van zijn, doorgaans veel duurdere, buren in de gedeelde Zuidelijke Rhône vallei.