Witte wijn

De wegen van Nadia en David Sadie, allebei geboren in 1984, kruisen zich in hun 4e studiejaar aan de Universiteit van Stellenbosch. Hun richtingen waren bij allebei wijn gerelateerd, maar bij David met de focus op oenologie en bij Nadia eerder op bodembeheer. Na stages van David in Nieuw-Zeeland, Saint-Emilion en de Rhône vallei, produceren ze hun eerste 600 flessen wijn in 2010, terwijl ze nog werken voor een andere broodheer. In 2013 gaat David fulltime aan de slag en een jaar later maken ze van de Paardenbosch farm in Siebritskloof hun uitvalsbasis en wijnkelder. Als Nadia hem in 2016 op voltijdse basis vervoegt, komt het domein echt op kruissnelheid. Ondertussen is de experimentele fase al weer een tijdje verleden tijd en is het domein een absoluut begrip geworden op het Zuid-Afrikaanse wijntoneel. Analoog met hun Swartland Independent collegas werken ze met een variëteit van (hoofdzakelijk) bush-vines en terroirs en volgens het principe van de minimale interventie filosofie in de kelder. Resultaat zijn zeer zuivere, uitgepuurde wijnen met veel focus, diepte en elegantie. Het is niet toevallig dat recent een Britse Master of Wine een van hun sinle vineyard cuvées bestempelde als the Montrachet of chenin blanc.

De wegen van Nadia en David Sadie, allebei geboren in 1984, kruisen zich in hun 4e studiejaar aan de Universiteit van Stellenbosch. Hun richtingen waren bij allebei wijn gerelateerd, maar bij David met de focus op oenologie en bij Nadia eerder op bodembeheer. Na stages van David in Nieuw-Zeeland, Saint-Emilion en de Rhône vallei, produceren ze hun eerste 600 flessen wijn in 2010, terwijl ze nog werken voor een andere broodheer. In 2013 gaat David fulltime aan de slag en een jaar later maken ze van de Paardenbosch farm in Siebritskloof hun uitvalsbasis en wijnkelder. Als Nadia hem in 2016 op voltijdse basis vervoegt, komt het domein echt op kruissnelheid. Ondertussen is de experimentele fase al weer een tijdje verleden tijd en is het domein een absoluut begrip geworden op het Zuid-Afrikaanse wijntoneel. Analoog met hun Swartland Independent collegas werken ze met een variëteit van (hoofdzakelijk) bush-vines en terroirs en volgens het principe van de minimale interventie filosofie in de kelder. Resultaat zijn zeer zuivere, uitgepuurde wijnen met veel focus, diepte en elegantie. Het is niet toevallig dat recent een Britse Master of Wine een van hun sinle vineyard cuvées bestempelde als the Montrachet of chenin blanc.

Puur. Er is geen beter woord om de wijnen van Jean-Paul Brun te omschrijven. Waar de voorbije vijftien jaar vrijwel de hele Beaujolais regio als oninteressant en plat commercieel werd beschouwd, is deze pionier altijd in zijn geliefde streek blijven geloven en investeren. En zoals dat vaak gaat met visionairs, lijkt hij zijn gelijk te gaan halen. Sinds enkele jaren is de interesse in Beaujolais exponentieel toegenomen en daar plukt JP nu dan ook de vruchten van. Zonder ook maar een seconde de essentie uit het oog te verliezen, staan zowel zijn rode als zijn witte wijnen garant voor zuiver, onvervalst drinkplezier.

Puur. Er is geen beter woord om de wijnen van Jean-Paul Brun te omschrijven. Waar de voorbije vijftien jaar vrijwel de hele Beaujolais regio als oninteressant en plat commercieel werd beschouwd, is deze pionier altijd in zijn geliefde streek blijven geloven en investeren. En zoals dat vaak gaat met visionairs, lijkt hij zijn gelijk te gaan halen. Sinds enkele jaren is de interesse in Beaujolais exponentieel toegenomen en daar plukt JP nu dan ook de vruchten van. Zonder ook maar een seconde de essentie uit het oog te verliezen, staan zowel zijn rode als zijn witte wijnen garant voor zuiver, onvervalst drinkplezier.

Tomas Cusiné begon zijn privé project in 2003, nadat hij mee het familiale domein stevig op de rails had gezet. Zijn speeltuin zijn de hoog gelegen wijngaarden in Costers del Segre en Conca de Barbera, die garant staan voor een opmerkelijke frisse, minerale toets en die als een rode leidraad door het ganse gamma loopt. De prijzen van zijn wijnen, blijven ondanks de hoge scores van de internationale wijnpers, zeer mooi onder controle.

Tomas Cusiné begon zijn privé project in 2003, nadat hij mee het familiale domein stevig op de rails had gezet. Zijn speeltuin zijn de hoog gelegen wijngaarden in Costers del Segre en Conca de Barbera, die garant staan voor een opmerkelijke frisse, minerale toets en die als een rode leidraad door het ganse gamma loopt. De prijzen van zijn wijnen, blijven ondanks de hoge scores van de internationale wijnpers, zeer mooi onder controle.

Met een wijngeschiedenis die zijn oorsprong kent aan het begin van de 20e eeuw, kunnen we gerust stellen dat de wortels van de familie Reale stevig verankerd zitten in de vruchtbare grond van Puglia. Waar er op het 250 ha grote domein eerst nog enkel bulkwijn werd geproduceerd en verkocht, werd vrij recent beslist om het allerbeste gedeelte van de oogst voor eigen label te vergisten en bottelen.
Het respect en de dankbaarheid voor hun vruchtbare heimat laat deze wijnmakers familie vooral blijken in de identiteit van hun verschillende bottelingen. De volle, krachtige stijl met voldoende fraîcheur is eenvoudigweg het logische gevolg van het mediterraan zeeklimaat met korte, natte winters en een lange zonovergoten zomer met een altijd aanwezig briesje.
Wie zoekt naar wijnen met veel finesse en complexiteit zal hoogstwaarschijnlijk elders meer zijn gading vinden. De liefhebber van ongecompliceerd, fruitgedreven drinkplezier mag zich opmaken voor een huppelende vreugdedans.

Met een wijngeschiedenis die zijn oorsprong kent aan het begin van de 20e eeuw, kunnen we gerust stellen dat de wortels van de familie Reale stevig verankerd zitten in de vruchtbare grond van Puglia. Waar er op het 250 ha grote domein eerst nog enkel bulkwijn werd geproduceerd en verkocht, werd vrij recent beslist om het allerbeste gedeelte van de oogst voor eigen label te vergisten en bottelen.
Het respect en de dankbaarheid voor hun vruchtbare heimat laat deze wijnmakers familie vooral blijken in de identiteit van hun verschillende bottelingen. De volle, krachtige stijl met voldoende fraîcheur is eenvoudigweg het logische gevolg van het mediterraan zeeklimaat met korte, natte winters en een lange zonovergoten zomer met een altijd aanwezig briesje.
Wie zoekt naar wijnen met veel finesse en complexiteit zal hoogstwaarschijnlijk elders meer zijn gading vinden. De liefhebber van ongecompliceerd, fruitgedreven drinkplezier mag zich opmaken voor een huppelende vreugdedans.

Ondanks het feit dat de familie Immich niet meer de eigenaar is van dit domein dat tot een der oudste van de Moezel vallei mag gerekend worden, heeft ze wel ferm haar stempel gedrukt op de geschiedenis ervan. Ze zouden het wijngoed in hun bezit hebben van 1425 tot 1989, maar het was vooral Carl August Immich (CAI), die voor de belangrijkste omwenteling zorgde. Hij had meer wijngaarden nodig en vlakte met batterijen dynamietstaven (Batterieberg) de steile kliffen af, zodat ze konden beplant worden en omgevormd tot wijngaarden. Nadat Georg Immich het familiedomein verkocht brak de nieuwe eigenaar compleet met de zorgvuldig opgebouwde huisstijl en ging – om het beleefd uit te drukken – minder spannende wijnen produceren, met een faillissement tot gevolg in 2007.
En dan wordt het terug interessant. Gernot Kollman, die onder andere 4 jaar had gewerkt bij Van Volxem, kent het immense potentieel van de oude wijngaarden en vindt 2 investeerders die het domein terug mee in ere willen herstellen, en die mee gaan in zijn verhaal van beendroge, elegante, energieke en loepzuivere rieslings produceren met een immens bewaarpotentieel, zoals de familie Immich meer dan 500 jaar heeft gedaan.
De eerste jaargang 2009 is als het ware met een kanonkogel vol in de roos geploft. Wereldwijd spraken wijncritici over het meest indrukwekkende debuut ooit. De wijnmakers capaciteiten van Gernot werden al jaren erkend door vriend en vijand, maar dat hij bij wijze van spreken vanuit het niets ging meespelen met de allerbesten had niemand verwacht.
Ondertussen zijn de wijnen van Immich-Batterieberg een vaste waarde geworden in het huidige wijnlandschap die de lange wijngeschiedenis van dit domein terug het elan geeft waar ze al die jaren keihard voor gewerkt hebben op de steile wijngaarden rond Enkirch en die ze ruimschoots verdienen. Met dank aan een getalenteerde wijnmaker en visionair.

Ondanks het feit dat de familie Immich niet meer de eigenaar is van dit domein dat tot een der oudste van de Moezel vallei mag gerekend worden, heeft ze wel ferm haar stempel gedrukt op de geschiedenis ervan. Ze zouden het wijngoed in hun bezit hebben van 1425 tot 1989, maar het was vooral Carl August Immich (CAI), die voor de belangrijkste omwenteling zorgde. Hij had meer wijngaarden nodig en vlakte met batterijen dynamietstaven (Batterieberg) de steile kliffen af, zodat ze konden beplant worden en omgevormd tot wijngaarden. Nadat Georg Immich het familiedomein verkocht brak de nieuwe eigenaar compleet met de zorgvuldig opgebouwde huisstijl en ging – om het beleefd uit te drukken – minder spannende wijnen produceren, met een faillissement tot gevolg in 2007.
En dan wordt het terug interessant. Gernot Kollman, die onder andere 4 jaar had gewerkt bij Van Volxem, kent het immense potentieel van de oude wijngaarden en vindt 2 investeerders die het domein terug mee in ere willen herstellen, en die mee gaan in zijn verhaal van beendroge, elegante, energieke en loepzuivere rieslings produceren met een immens bewaarpotentieel, zoals de familie Immich meer dan 500 jaar heeft gedaan.
De eerste jaargang 2009 is als het ware met een kanonkogel vol in de roos geploft. Wereldwijd spraken wijncritici over het meest indrukwekkende debuut ooit. De wijnmakers capaciteiten van Gernot werden al jaren erkend door vriend en vijand, maar dat hij bij wijze van spreken vanuit het niets ging meespelen met de allerbesten had niemand verwacht.
Ondertussen zijn de wijnen van Immich-Batterieberg een vaste waarde geworden in het huidige wijnlandschap die de lange wijngeschiedenis van dit domein terug het elan geeft waar ze al die jaren keihard voor gewerkt hebben op de steile wijngaarden rond Enkirch en die ze ruimschoots verdienen. Met dank aan een getalenteerde wijnmaker en visionair.

Ondanks het feit dat de familie Immich niet meer de eigenaar is van dit domein dat tot een der oudste van de Moezel vallei mag gerekend worden, heeft ze wel ferm haar stempel gedrukt op de geschiedenis ervan. Ze zouden het wijngoed in hun bezit hebben van 1425 tot 1989, maar het was vooral Carl August Immich (CAI), die voor de belangrijkste omwenteling zorgde. Hij had meer wijngaarden nodig en vlakte met batterijen dynamietstaven (Batterieberg) de steile kliffen af, zodat ze konden beplant worden en omgevormd tot wijngaarden. Nadat Georg Immich het familiedomein verkocht brak de nieuwe eigenaar compleet met de zorgvuldig opgebouwde huisstijl en ging – om het beleefd uit te drukken – minder spannende wijnen produceren, met een faillissement tot gevolg in 2007.
En dan wordt het terug interessant. Gernot Kollman, die onder andere 4 jaar had gewerkt bij Van Volxem, kent het immense potentieel van de oude wijngaarden en vindt 2 investeerders die het domein terug mee in ere willen herstellen, en die mee gaan in zijn verhaal van beendroge, elegante, energieke en loepzuivere rieslings produceren met een immens bewaarpotentieel, zoals de familie Immich meer dan 500 jaar heeft gedaan.
De eerste jaargang 2009 is als het ware met een kanonkogel vol in de roos geploft. Wereldwijd spraken wijncritici over het meest indrukwekkende debuut ooit. De wijnmakers capaciteiten van Gernot werden al jaren erkend door vriend en vijand, maar dat hij bij wijze van spreken vanuit het niets ging meespelen met de allerbesten had niemand verwacht.
Ondertussen zijn de wijnen van Immich-Batterieberg een vaste waarde geworden in het huidige wijnlandschap die de lange wijngeschiedenis van dit domein terug het elan geeft waar ze al die jaren keihard voor gewerkt hebben op de steile wijngaarden rond Enkirch en die ze ruimschoots verdienen. Met dank aan een getalenteerde wijnmaker en visionair.

Ondanks het feit dat de familie Immich niet meer de eigenaar is van dit domein dat tot een der oudste van de Moezel vallei mag gerekend worden, heeft ze wel ferm haar stempel gedrukt op de geschiedenis ervan. Ze zouden het wijngoed in hun bezit hebben van 1425 tot 1989, maar het was vooral Carl August Immich (CAI), die voor de belangrijkste omwenteling zorgde. Hij had meer wijngaarden nodig en vlakte met batterijen dynamietstaven (Batterieberg) de steile kliffen af, zodat ze konden beplant worden en omgevormd tot wijngaarden. Nadat Georg Immich het familiedomein verkocht brak de nieuwe eigenaar compleet met de zorgvuldig opgebouwde huisstijl en ging – om het beleefd uit te drukken – minder spannende wijnen produceren, met een faillissement tot gevolg in 2007.
En dan wordt het terug interessant. Gernot Kollman, die onder andere 4 jaar had gewerkt bij Van Volxem, kent het immense potentieel van de oude wijngaarden en vindt 2 investeerders die het domein terug mee in ere willen herstellen, en die mee gaan in zijn verhaal van beendroge, elegante, energieke en loepzuivere rieslings produceren met een immens bewaarpotentieel, zoals de familie Immich meer dan 500 jaar heeft gedaan.
De eerste jaargang 2009 is als het ware met een kanonkogel vol in de roos geploft. Wereldwijd spraken wijncritici over het meest indrukwekkende debuut ooit. De wijnmakers capaciteiten van Gernot werden al jaren erkend door vriend en vijand, maar dat hij bij wijze van spreken vanuit het niets ging meespelen met de allerbesten had niemand verwacht.
Ondertussen zijn de wijnen van Immich-Batterieberg een vaste waarde geworden in het huidige wijnlandschap die de lange wijngeschiedenis van dit domein terug het elan geeft waar ze al die jaren keihard voor gewerkt hebben op de steile wijngaarden rond Enkirch en die ze ruimschoots verdienen. Met dank aan een getalenteerde wijnmaker en visionair.

Ondanks het feit dat de familie Immich niet meer de eigenaar is van dit domein dat tot een der oudste van de Moezel vallei mag gerekend worden, heeft ze wel ferm haar stempel gedrukt op de geschiedenis ervan. Ze zouden het wijngoed in hun bezit hebben van 1425 tot 1989, maar het was vooral Carl August Immich (CAI), die voor de belangrijkste omwenteling zorgde. Hij had meer wijngaarden nodig en vlakte met batterijen dynamietstaven (Batterieberg) de steile kliffen af, zodat ze konden beplant worden en omgevormd tot wijngaarden. Nadat Georg Immich het familiedomein verkocht brak de nieuwe eigenaar compleet met de zorgvuldig opgebouwde huisstijl en ging – om het beleefd uit te drukken – minder spannende wijnen produceren, met een faillissement tot gevolg in 2007.
En dan wordt het terug interessant. Gernot Kollman, die onder andere 4 jaar had gewerkt bij Van Volxem, kent het immense potentieel van de oude wijngaarden en vindt 2 investeerders die het domein terug mee in ere willen herstellen, en die mee gaan in zijn verhaal van beendroge, elegante, energieke en loepzuivere rieslings produceren met een immens bewaarpotentieel, zoals de familie Immich meer dan 500 jaar heeft gedaan.
De eerste jaargang 2009 is als het ware met een kanonkogel vol in de roos geploft. Wereldwijd spraken wijncritici over het meest indrukwekkende debuut ooit. De wijnmakers capaciteiten van Gernot werden al jaren erkend door vriend en vijand, maar dat hij bij wijze van spreken vanuit het niets ging meespelen met de allerbesten had niemand verwacht.
Ondertussen zijn de wijnen van Immich-Batterieberg een vaste waarde geworden in het huidige wijnlandschap die de lange wijngeschiedenis van dit domein terug het elan geeft waar ze al die jaren keihard voor gewerkt hebben op de steile wijngaarden rond Enkirch en die ze ruimschoots verdienen. Met dank aan een getalenteerde wijnmaker en visionair.

Ondanks het feit dat de familie Immich niet meer de eigenaar is van dit domein dat tot een der oudste van de Moezel vallei mag gerekend worden, heeft ze wel ferm haar stempel gedrukt op de geschiedenis ervan. Ze zouden het wijngoed in hun bezit hebben van 1425 tot 1989, maar het was vooral Carl August Immich (CAI), die voor de belangrijkste omwenteling zorgde. Hij had meer wijngaarden nodig en vlakte met batterijen dynamietstaven (Batterieberg) de steile kliffen af, zodat ze konden beplant worden en omgevormd tot wijngaarden. Nadat Georg Immich het familiedomein verkocht brak de nieuwe eigenaar compleet met de zorgvuldig opgebouwde huisstijl en ging – om het beleefd uit te drukken – minder spannende wijnen produceren, met een faillissement tot gevolg in 2007.
En dan wordt het terug interessant. Gernot Kollman, die onder andere 4 jaar had gewerkt bij Van Volxem, kent het immense potentieel van de oude wijngaarden en vindt 2 investeerders die het domein terug mee in ere willen herstellen, en die mee gaan in zijn verhaal van beendroge, elegante, energieke en loepzuivere rieslings produceren met een immens bewaarpotentieel, zoals de familie Immich meer dan 500 jaar heeft gedaan.
De eerste jaargang 2009 is als het ware met een kanonkogel vol in de roos geploft. Wereldwijd spraken wijncritici over het meest indrukwekkende debuut ooit. De wijnmakers capaciteiten van Gernot werden al jaren erkend door vriend en vijand, maar dat hij bij wijze van spreken vanuit het niets ging meespelen met de allerbesten had niemand verwacht.
Ondertussen zijn de wijnen van Immich-Batterieberg een vaste waarde geworden in het huidige wijnlandschap die de lange wijngeschiedenis van dit domein terug het elan geeft waar ze al die jaren keihard voor gewerkt hebben op de steile wijngaarden rond Enkirch en die ze ruimschoots verdienen. Met dank aan een getalenteerde wijnmaker en visionair.

Ondanks het feit dat de familie Immich niet meer de eigenaar is van dit domein dat tot een der oudste van de Moezel vallei mag gerekend worden, heeft ze wel ferm haar stempel gedrukt op de geschiedenis ervan. Ze zouden het wijngoed in hun bezit hebben van 1425 tot 1989, maar het was vooral Carl August Immich (CAI), die voor de belangrijkste omwenteling zorgde. Hij had meer wijngaarden nodig en vlakte met batterijen dynamietstaven (Batterieberg) de steile kliffen af, zodat ze konden beplant worden en omgevormd tot wijngaarden. Nadat Georg Immich het familiedomein verkocht brak de nieuwe eigenaar compleet met de zorgvuldig opgebouwde huisstijl en ging – om het beleefd uit te drukken – minder spannende wijnen produceren, met een faillissement tot gevolg in 2007.
En dan wordt het terug interessant. Gernot Kollman, die onder andere 4 jaar had gewerkt bij Van Volxem, kent het immense potentieel van de oude wijngaarden en vindt 2 investeerders die het domein terug mee in ere willen herstellen, en die mee gaan in zijn verhaal van beendroge, elegante, energieke en loepzuivere rieslings produceren met een immens bewaarpotentieel, zoals de familie Immich meer dan 500 jaar heeft gedaan.
De eerste jaargang 2009 is als het ware met een kanonkogel vol in de roos geploft. Wereldwijd spraken wijncritici over het meest indrukwekkende debuut ooit. De wijnmakers capaciteiten van Gernot werden al jaren erkend door vriend en vijand, maar dat hij bij wijze van spreken vanuit het niets ging meespelen met de allerbesten had niemand verwacht.
Ondertussen zijn de wijnen van Immich-Batterieberg een vaste waarde geworden in het huidige wijnlandschap die de lange wijngeschiedenis van dit domein terug het elan geeft waar ze al die jaren keihard voor gewerkt hebben op de steile wijngaarden rond Enkirch en die ze ruimschoots verdienen. Met dank aan een getalenteerde wijnmaker en visionair.

Ondanks het feit dat de familie Immich niet meer de eigenaar is van dit domein dat tot een der oudste van de Moezel vallei mag gerekend worden, heeft ze wel ferm haar stempel gedrukt op de geschiedenis ervan. Ze zouden het wijngoed in hun bezit hebben van 1425 tot 1989, maar het was vooral Carl August Immich (CAI), die voor de belangrijkste omwenteling zorgde. Hij had meer wijngaarden nodig en vlakte met batterijen dynamietstaven (Batterieberg) de steile kliffen af, zodat ze konden beplant worden en omgevormd tot wijngaarden. Nadat Georg Immich het familiedomein verkocht brak de nieuwe eigenaar compleet met de zorgvuldig opgebouwde huisstijl en ging – om het beleefd uit te drukken – minder spannende wijnen produceren, met een faillissement tot gevolg in 2007.
En dan wordt het terug interessant. Gernot Kollman, die onder andere 4 jaar had gewerkt bij Van Volxem, kent het immense potentieel van de oude wijngaarden en vindt 2 investeerders die het domein terug mee in ere willen herstellen, en die mee gaan in zijn verhaal van beendroge, elegante, energieke en loepzuivere rieslings produceren met een immens bewaarpotentieel, zoals de familie Immich meer dan 500 jaar heeft gedaan.
De eerste jaargang 2009 is als het ware met een kanonkogel vol in de roos geploft. Wereldwijd spraken wijncritici over het meest indrukwekkende debuut ooit. De wijnmakers capaciteiten van Gernot werden al jaren erkend door vriend en vijand, maar dat hij bij wijze van spreken vanuit het niets ging meespelen met de allerbesten had niemand verwacht.
Ondertussen zijn de wijnen van Immich-Batterieberg een vaste waarde geworden in het huidige wijnlandschap die de lange wijngeschiedenis van dit domein terug het elan geeft waar ze al die jaren keihard voor gewerkt hebben op de steile wijngaarden rond Enkirch en die ze ruimschoots verdienen. Met dank aan een getalenteerde wijnmaker en visionair.