Vol, krachtig

Wanneer de jonge Californiër Josh Jensen tijdens zijn studies aan de universiteit van Oxford in aanraking komt met de wijnen van Bourgogne en per toeval terecht komt in de plukploeg van Domaine de la Romanée- Conti, begint het Calera verhaal.
Overtuigd dat enkel kalksteen pinot noir de nodige diepte en verouderingspotentieel kan geven, gaat hij naarstig op zoek in zijn thuisbasis naar het juiste terroir. Na een zoektocht van bijna drie jaar, vindt hij nabij Hollister het mount Harlan gebied in Central Coast, zo’n 120 km ten zuiden van San Francisco. In 1975 begint hij – op een hoogte van 700 meter – hoofdzakelijk pinot noir aan te planten, aangevuld met chardonnay, viognier en aligoté, tot hij vandaag zo’n 40 ha beplante wijngaarden heeft. Hij construeerde de wijnkelder zo, dat gans het vinificatie proces volledig verloopt volgens de principes van de zwaartekracht, om de wijnen zo min mogelijk te verstoren. Er wordt niet (over)gepompt, gisting verloopt langzaam aan zeer lage temperatuur en na de gisting wordt de wijn onmiddellijk overgebracht naar de barriques.
Josh Jensen wordt ondertussen beschouwd als één der grootste pinot noir wijnmakers en zijn cru wijnen Jensen, Selleck, Reed, Mills, de Villiers en Ryan zijn een toonbeeld van finesse en ras met een waanzinnig verouderingspotentieel. En ondertussen ook één van de meest gezochte wijnen van deze planeet.

De familie van de huidige mede-eigenares Clémence heeft de voorbije anderhalve eeuw zeer nadrukkelijk haar stempel gedrukt op dit klassiek wijnhuis. Weliswaar met pieken en dalen en vaak met de nodige (familiale) turbulenties, maar met een aantrekkingskracht die er voor zorgde dat er toch steeds weer een telg zich geroepen voelde om de familietraditie verder te zetten. Het domein was de absolute ster van de Côte Challonnaise in de jaren 60 en 70, onder het bewind van Clémence haar grootvader, maar moest nadien terug veel van haar rénommée prijsgeven. Het was pas terug in 2010, toen Clémence en haar echtgenoot Baptiste Dubrulle beslisten om het domein in handen te nemen, dat er terug een zweem van positivisme werd waargenomen.
Ze namen de dagelijkse leiding zelf stevig in handen en beslisten om in het hoofdgebouw te gaan wonen dat op de top van een heuvel ligt met een fabuleus zich op Clos la Folie en het culinaire dorp Chagny en omgeven is door de 13 hectare wijngaarden – 60% wit en 40% rood – die eigendom zijn van het domein en allemaal gelegen in de appellatie Rully. Ondanks beperkte financiële middelen werd de wijnmakerij en haar complete uitrusting gemoderniseerd, wijngaarden werden terug in optima forma gebracht en in samenwerking met de nieuwe oenoloog een filosofie uitgetekend die tot succes moest leiden en gebaseerd is op eenvoudige principes. Minimale interventie in de wijngaarden, lage rendementen en een zeer gedoseerd houtgebruik zorgen voor de ultieme expressie van de veelal oude wijnstokken in de verschillende cuvées. Het doel om zich terug bij de top van Rully te scharen is in een mum van tijd volbracht en we hebben zo’n flauw vermoeden dat het dit keer wel eens voor een heel lange tijd zou kunnen zijn.

Wanneer de broers Martin – drijvende kracht achter Domaine de la Croix Senaillet – in 2015 de kans zien om de befaamde Mont-Epin heuvel aan te kopen, twijfelen ze geen halve seconde. De met acacia en meidoorn begroeide heuvel bewaakt als het ware de twee wijngaarden die zijn verdeeld over enerzijds Viré-Clessé en anderzijds Mâcon-Péronne, beide nog onderverdeeld in een generieke en specifieke wijn(gaard), met elk hun eigen identiteit. Gezien de exceptionele ligging en terroir van deze wijngaarden, beslisten Richard en Stéphane om de wijnen niet te bottelen onder hun succesvolle Croix Senaillet label, maar de wijnen de eigenheid te laten behouden die ze ruimschoots verdienen.

Cap Maritime is het nevenproject van Gottfried Mocke en Marc Kent, zonder verwijzing naar maar wel onder de beschermende vleugels van Boekenhoutskloof. Ondanks de schitterende wijnen die er onder leiding van deze twee getalenteerde wijnmakers worden gemaakt, heeft Gottfried nooit onder stoelen of banken gestoken dat de Bourgondische druiven altijd zijn grote liefde zijn geweest.
De Hemel-en-Aarde vallei, op een boogscheut van de Stille Oceaan, beschikt over een uniek microklimaat waar vooral chardonnay en pinot noir uitstekend gedijen. Het was voor beide heren dan ook een evidentie dat de druiven voor hun mini project van deze regio zouden komen. Rosa Kruger, de meest befaamde wijngaardmanager van de Kaap, kreeg de opdracht om op een uniek stuk grond nieuwe aanplant van beide druiven te coördineren, en hen – tot deze wijngaarden de nodige maturiteit hebben vergaard – te voorzien van het best mogelijke fruit van hetzelfde terroir.
De eerste resultaten zijn zonder meer verbluffend en dragen onmiskenbaar de typische Gottfried Mocke stempel waar hij in een vorig leven bij Chamonix zoveel lof mee heeft geoogst. De witte variant kan je makkelijk verwarren met de beste wijnen uit de Mâconnais, terwijl de rode variant minder makkelijk in een vakje te plaatsen valt en eerder flirterig gedrag vertoont met zijn Nieuw-Zeelandse broertjes, maar allebei zijn het wijnen die we nu al bij het allerbeste van de Kaap mogen rekenen.