Elegant

Als 4e generatie wijnbouwers in Barolo, met wijngaarden in Monforte d’Alba, Barolo en Novello is de familie Broccardo lang onder de radar gebleven. Maar sinds de jongste generatie het roer heeft overgenomen, en gestaag een mooi evenwicht heeft weten te vinden tussen traditie en hedendaagse vinificatiemethodes, is de weg naar het Piemonte firmament ontegensprekelijk ingezet. De combinatie van het uitzonderlijke terroir, oude wijngaarden en de mix van traditionele en moderne vinificatiemethoden, zorgt ervoor dat de wijnen van de laatste jaargangen een perfecte weerspiegeling zijn van de geleverde inspanningen. Een pragmatische aanpak die mooi het evenwicht heeft gevonden tussen rusticiteit en moderniteit tegen aanvaarbare prijzen.

De wegen van Nadia en David Sadie, allebei geboren in 1984, kruisen zich in hun 4e studiejaar aan de Universiteit van Stellenbosch. Hun richtingen waren bij allebei wijn gerelateerd, maar bij David met de focus op oenologie en bij Nadia eerder op bodembeheer. Na stages van David in Nieuw-Zeeland, Saint-Emilion en de Rhône vallei, produceren ze hun eerste 600 flessen wijn in 2010, terwijl ze nog werken voor een andere broodheer. In 2013 gaat David fulltime aan de slag en een jaar later maken ze van de Paardenbosch farm in Siebritskloof hun uitvalsbasis en wijnkelder. Als Nadia hem in 2016 op voltijdse basis vervoegt, komt het domein echt op kruissnelheid. Ondertussen is de experimentele fase al weer een tijdje verleden tijd en is het domein een absoluut begrip geworden op het Zuid-Afrikaanse wijntoneel. Analoog met hun Swartland Independent collegas werken ze met een variëteit van (hoofdzakelijk) bush-vines en terroirs en volgens het principe van de minimale interventie filosofie in de kelder. Resultaat zijn zeer zuivere, uitgepuurde wijnen met veel focus, diepte en elegantie. Het is niet toevallig dat recent een Britse Master of Wine een van hun sinle vineyard cuvées bestempelde als the Montrachet of chenin blanc.

De wegen van Nadia en David Sadie, allebei geboren in 1984, kruisen zich in hun 4e studiejaar aan de Universiteit van Stellenbosch. Hun richtingen waren bij allebei wijn gerelateerd, maar bij David met de focus op oenologie en bij Nadia eerder op bodembeheer. Na stages van David in Nieuw-Zeeland, Saint-Emilion en de Rhône vallei, produceren ze hun eerste 600 flessen wijn in 2010, terwijl ze nog werken voor een andere broodheer. In 2013 gaat David fulltime aan de slag en een jaar later maken ze van de Paardenbosch farm in Siebritskloof hun uitvalsbasis en wijnkelder. Als Nadia hem in 2016 op voltijdse basis vervoegt, komt het domein echt op kruissnelheid. Ondertussen is de experimentele fase al weer een tijdje verleden tijd en is het domein een absoluut begrip geworden op het Zuid-Afrikaanse wijntoneel. Analoog met hun Swartland Independent collegas werken ze met een variëteit van (hoofdzakelijk) bush-vines en terroirs en volgens het principe van de minimale interventie filosofie in de kelder. Resultaat zijn zeer zuivere, uitgepuurde wijnen met veel focus, diepte en elegantie. Het is niet toevallig dat recent een Britse Master of Wine een van hun sinle vineyard cuvées bestempelde als the Montrachet of chenin blanc.

Als in het gezegende jaar 1969 een Belg voor het eerst in 30 jaar de Tour wint, een Amerikaan rondwandelt op de maan en de Beatles hun laatste concert geven, kan Maurice Martin niet achterblijven en schrijft hij deel 1 van de geschiedenis van dit familiedomein en bottelt zijn eerste wijn. Als begin de jaren 90 zijn zonen Richard en Stéphane klaar zijn om hem op te volgen begint hoofdstuk 2 van dit succesverhaal.
Nieuwe wijngaarden worden gekocht of aangeplant, de vinificatiefaciliteiten gemoderniseerd, en de distributie in binnen- en buitenland geprofessionaliseerd. Maar vooral wordt er door de 2 bescheiden, maar vastberaden broers een lange termijn visie uitgetekend die het domein zou klaarstomen voor de 21e eeuw.
Vandaag telt het domein meer dan 27 ha wijngaarden, verdeeld over 60 verschillende percelen in Saint-Véran, Macon-Davayé, Pouilly-Vinzelles en Pouilly-Fuissé. De verschillende cuvées worden steeds met zeer veel respect voor hun terroir en specifieke karakteristieken eigen aan de chardonnay druif gevinifieerd en streven naar het perfecte huwelijk tussen elegantie, minerale expressie en subtiliteit.

Als in het gezegende jaar 1969 een Belg voor het eerst in 30 jaar de Tour wint, een Amerikaan rondwandelt op de maan en de Beatles hun laatste concert geven, kan Maurice Martin niet achterblijven en schrijft hij deel 1 van de geschiedenis van dit familiedomein en bottelt zijn eerste wijn. Als begin de jaren 90 zijn zonen Richard en Stéphane klaar zijn om hem op te volgen begint hoofdstuk 2 van dit succesverhaal.
Nieuwe wijngaarden worden gekocht of aangeplant, de vinificatiefaciliteiten gemoderniseerd, en de distributie in binnen- en buitenland geprofessionaliseerd. Maar vooral wordt er door de 2 bescheiden, maar vastberaden broers een lange termijn visie uitgetekend die het domein zou klaarstomen voor de 21e eeuw.
Vandaag telt het domein meer dan 27 ha wijngaarden, verdeeld over 60 verschillende percelen in Saint-Véran, Macon-Davayé, Pouilly-Vinzelles en Pouilly-Fuissé. De verschillende cuvées worden steeds met zeer veel respect voor hun terroir en specifieke karakteristieken eigen aan de chardonnay druif gevinifieerd en streven naar het perfecte huwelijk tussen elegantie, minerale expressie en subtiliteit.

De meest gekende wijn van het prachtig groene Marche landschap, is ongetwijfeld de Verdicchio. Vaak worden deze wijnen als zeer eenvoudig of zelfs oninteressant beschouwd, maar de wijnen van Aldo Cifola kunnen we gerust als een buitenbeentje bestempelen. Opbrengsten die in vergelijking met de meeste andere wijnen ridicuul laag zijn, drastische groene oogst in de lente, zeer laat plukken en een uniek microklimaat in combinatie met de haast maniakale precisie van de wijnmaker, maken de wijnen van La Monacesca absolute top van deze appellatie.

Ondanks het feit dat de familie Immich niet meer de eigenaar is van dit domein dat tot een der oudste van de Moezel vallei mag gerekend worden, heeft ze wel ferm haar stempel gedrukt op de geschiedenis ervan. Ze zouden het wijngoed in hun bezit hebben van 1425 tot 1989, maar het was vooral Carl August Immich (CAI), die voor de belangrijkste omwenteling zorgde. Hij had meer wijngaarden nodig en vlakte met batterijen dynamietstaven (Batterieberg) de steile kliffen af, zodat ze konden beplant worden en omgevormd tot wijngaarden. Nadat Georg Immich het familiedomein verkocht brak de nieuwe eigenaar compleet met de zorgvuldig opgebouwde huisstijl en ging – om het beleefd uit te drukken – minder spannende wijnen produceren, met een faillissement tot gevolg in 2007.
En dan wordt het terug interessant. Gernot Kollman, die onder andere 4 jaar had gewerkt bij Van Volxem, kent het immense potentieel van de oude wijngaarden en vindt 2 investeerders die het domein terug mee in ere willen herstellen, en die mee gaan in zijn verhaal van beendroge, elegante, energieke en loepzuivere rieslings produceren met een immens bewaarpotentieel, zoals de familie Immich meer dan 500 jaar heeft gedaan.
De eerste jaargang 2009 is als het ware met een kanonkogel vol in de roos geploft. Wereldwijd spraken wijncritici over het meest indrukwekkende debuut ooit. De wijnmakers capaciteiten van Gernot werden al jaren erkend door vriend en vijand, maar dat hij bij wijze van spreken vanuit het niets ging meespelen met de allerbesten had niemand verwacht.
Ondertussen zijn de wijnen van Immich-Batterieberg een vaste waarde geworden in het huidige wijnlandschap die de lange wijngeschiedenis van dit domein terug het elan geeft waar ze al die jaren keihard voor gewerkt hebben op de steile wijngaarden rond Enkirch en die ze ruimschoots verdienen. Met dank aan een getalenteerde wijnmaker en visionair.

Ondanks het feit dat de familie Immich niet meer de eigenaar is van dit domein dat tot een der oudste van de Moezel vallei mag gerekend worden, heeft ze wel ferm haar stempel gedrukt op de geschiedenis ervan. Ze zouden het wijngoed in hun bezit hebben van 1425 tot 1989, maar het was vooral Carl August Immich (CAI), die voor de belangrijkste omwenteling zorgde. Hij had meer wijngaarden nodig en vlakte met batterijen dynamietstaven (Batterieberg) de steile kliffen af, zodat ze konden beplant worden en omgevormd tot wijngaarden. Nadat Georg Immich het familiedomein verkocht brak de nieuwe eigenaar compleet met de zorgvuldig opgebouwde huisstijl en ging – om het beleefd uit te drukken – minder spannende wijnen produceren, met een faillissement tot gevolg in 2007.
En dan wordt het terug interessant. Gernot Kollman, die onder andere 4 jaar had gewerkt bij Van Volxem, kent het immense potentieel van de oude wijngaarden en vindt 2 investeerders die het domein terug mee in ere willen herstellen, en die mee gaan in zijn verhaal van beendroge, elegante, energieke en loepzuivere rieslings produceren met een immens bewaarpotentieel, zoals de familie Immich meer dan 500 jaar heeft gedaan.
De eerste jaargang 2009 is als het ware met een kanonkogel vol in de roos geploft. Wereldwijd spraken wijncritici over het meest indrukwekkende debuut ooit. De wijnmakers capaciteiten van Gernot werden al jaren erkend door vriend en vijand, maar dat hij bij wijze van spreken vanuit het niets ging meespelen met de allerbesten had niemand verwacht.
Ondertussen zijn de wijnen van Immich-Batterieberg een vaste waarde geworden in het huidige wijnlandschap die de lange wijngeschiedenis van dit domein terug het elan geeft waar ze al die jaren keihard voor gewerkt hebben op de steile wijngaarden rond Enkirch en die ze ruimschoots verdienen. Met dank aan een getalenteerde wijnmaker en visionair.

Ondanks het feit dat de familie Immich niet meer de eigenaar is van dit domein dat tot een der oudste van de Moezel vallei mag gerekend worden, heeft ze wel ferm haar stempel gedrukt op de geschiedenis ervan. Ze zouden het wijngoed in hun bezit hebben van 1425 tot 1989, maar het was vooral Carl August Immich (CAI), die voor de belangrijkste omwenteling zorgde. Hij had meer wijngaarden nodig en vlakte met batterijen dynamietstaven (Batterieberg) de steile kliffen af, zodat ze konden beplant worden en omgevormd tot wijngaarden. Nadat Georg Immich het familiedomein verkocht brak de nieuwe eigenaar compleet met de zorgvuldig opgebouwde huisstijl en ging – om het beleefd uit te drukken – minder spannende wijnen produceren, met een faillissement tot gevolg in 2007.
En dan wordt het terug interessant. Gernot Kollman, die onder andere 4 jaar had gewerkt bij Van Volxem, kent het immense potentieel van de oude wijngaarden en vindt 2 investeerders die het domein terug mee in ere willen herstellen, en die mee gaan in zijn verhaal van beendroge, elegante, energieke en loepzuivere rieslings produceren met een immens bewaarpotentieel, zoals de familie Immich meer dan 500 jaar heeft gedaan.
De eerste jaargang 2009 is als het ware met een kanonkogel vol in de roos geploft. Wereldwijd spraken wijncritici over het meest indrukwekkende debuut ooit. De wijnmakers capaciteiten van Gernot werden al jaren erkend door vriend en vijand, maar dat hij bij wijze van spreken vanuit het niets ging meespelen met de allerbesten had niemand verwacht.
Ondertussen zijn de wijnen van Immich-Batterieberg een vaste waarde geworden in het huidige wijnlandschap die de lange wijngeschiedenis van dit domein terug het elan geeft waar ze al die jaren keihard voor gewerkt hebben op de steile wijngaarden rond Enkirch en die ze ruimschoots verdienen. Met dank aan een getalenteerde wijnmaker en visionair.