Kruidig

Het kasteel van Oupia, gebouwd in de 12e eeuw, is in handen van de familie Iché sinds 1860. Desondanks het feit dat de wijnbouw als rode draad doorheen de familiegeschiedenis loopt, is het toch wachten tot André Iché in het magische jaar 1969 de touwtjes in handen krijgt. Hij plant een 7-tal jaar later zijn eerste Syrah-stokken aan en in 1985, na de introductie van houten vaten op het domein wordt “Les Barons” geboren, gevolgd door andere Nobilis en Oppiussen.
Als André in 2007 na een slepende ziekte overlijdt, komt het familiedomein in handen van zijn dochter Marie-Pierre, die ondanks haar jonge leeftijd het levenswerk van haar vader met brio verderzet. Geen eigenwijze nieuwigheden of aanpassingen, maar net zoals haar illustere voorganger keihard blijven werken aan datgene wat Chateau d’Oupia dezer dagen zo speciaal maakt. Sappige, fruitgedreven wijnen produceren met een zeer hoog drinkbaarheidsgehalte en met een prijskaartje dat de voorbije 20 jaar nauwelijks is gewijzigd.

Het kasteel van Oupia, gebouwd in de 12e eeuw, is in handen van de familie Iché sinds 1860. Desondanks het feit dat de wijnbouw als rode draad doorheen de familiegeschiedenis loopt, is het toch wachten tot André Iché in het magische jaar 1969 de touwtjes in handen krijgt. Hij plant een 7-tal jaar later zijn eerste Syrah-stokken aan en in 1985, na de introductie van houten vaten op het domein wordt “Les Barons” geboren, gevolgd door andere Nobilis en Oppiussen.
Als André in 2007 na een slepende ziekte overlijdt, komt het familiedomein in handen van zijn dochter Marie-Pierre, die ondanks haar jonge leeftijd het levenswerk van haar vader met brio verderzet. Geen eigenwijze nieuwigheden of aanpassingen, maar net zoals haar illustere voorganger keihard blijven werken aan datgene wat Chateau d’Oupia dezer dagen zo speciaal maakt. Sappige, fruitgedreven wijnen produceren met een zeer hoog drinkbaarheidsgehalte en met een prijskaartje dat de voorbije 20 jaar nauwelijks is gewijzigd.

Domaine de Cristia is een familiebedrijf opgericht in 1942 door Etienne Grangeon die half de jaren 60 werd opgevolgd door zijn zoon Alain, dat zich vooral toespitste op verkoop van wijn in bulk. Toen broer en zus Dominique en Baptiste in 1999 het roer overnamen van hun vader, werd de koers drastisch gewijzigd. Het domein kreeg een eigen identiteit, alle wijnen werden op het domein gebotteld en de kwaliteit kreeg voorrang op kwantiteit. Vanzelfsprekend ligt de focus op de productie van hun CNP wijnen die worden verbouwd op 2 lieux-dits. Enerzijds de noordoostelijk georiënteerde “Cristia”, waar 90% van hun CNP wijngaarden liggen en soepele, elegante wijnen voortbrengt op een koelere site, en anderzijds “La Roquette”, één van de hoogst gelegen wijngaarden van de appellatie op galets roulés. De combinatie van beide percelen zorgt voor een mooi evenwicht tussen finesse en kracht met een meer dan behoorlijk bewaarpotentieel. De Côtes du Rhône en Vin de Pays wijngaarden die verspreid liggen rond Courthezon brengen elk jaar opnieuw wijnen die qua stijl nauw aanleunen bij hun grotere broer, maar met een meer budgetvriendelijk karakter.

Met een familiegeschiedenis van wijn maken die begint in 1670, kunnen we gerust van traditie spreken. Het begint echter pas heel interessante vormen aan te nemen als de 22-jarige Laurence Féraud in 1987 haar vader Paul kan overtuigen om zelf wijn te bottelen en een eigen domein op te richten. Domaine du Pégau (Provençaals dialect voor een kruik in gebakken klei om wijn aan tafel te serveren, daterende uit de 14e eeuw) is geboren, en Laurence zal uitgroeien tot een der meest illustere wijnma(a)k(st)ers van deze planeet. Geen hokus pokus in de kelder, maar traditionele vinificatie en rijping in oude foudres, dat het perfect rijp geoogste fruit in al zijn glorie laat evolueren. Een Pégau is ongetwijfeld een massieve wijn met heel veel rusticiteit, maar dan wel een die in combinatie met een indrukwekkende concentratie en finesse de proevers/drinkers vaak sprakeloos en winestruck achterlaat.

Met een familiegeschiedenis van wijn maken die begint in 1670, kunnen we gerust van traditie spreken. Het begint echter pas heel interessante vormen aan te nemen als de 22-jarige Laurence Féraud in 1987 haar vader Paul kan overtuigen om zelf wijn te bottelen en een eigen domein op te richten. Domaine du Pégau (Provençaals dialect voor een kruik in gebakken klei om wijn aan tafel te serveren, daterende uit de 14e eeuw) is geboren, en Laurence zal uitgroeien tot een der meest illustere wijnma(a)k(st)ers van deze planeet. Geen hokus pokus in de kelder, maar traditionele vinificatie en rijping in oude foudres, dat het perfect rijp geoogste fruit in al zijn glorie laat evolueren. Een Pégau is ongetwijfeld een massieve wijn met heel veel rusticiteit, maar dan wel een die in combinatie met een indrukwekkende concentratie en finesse de proevers/drinkers vaak sprakeloos en winestruck achterlaat.

Met een familiegeschiedenis van wijn maken die begint in 1670, kunnen we gerust van traditie spreken. Het begint echter pas heel interessante vormen aan te nemen als de 22-jarige Laurence Féraud in 1987 haar vader Paul kan overtuigen om zelf wijn te bottelen en een eigen domein op te richten. Domaine du Pégau (Provençaals dialect voor een kruik in gebakken klei om wijn aan tafel te serveren, daterende uit de 14e eeuw) is geboren, en Laurence zal uitgroeien tot een der meest illustere wijnma(a)k(st)ers van deze planeet. Geen hokus pokus in de kelder, maar traditionele vinificatie en rijping in oude foudres, dat het perfect rijp geoogste fruit in al zijn glorie laat evolueren. Een Pégau is ongetwijfeld een massieve wijn met heel veel rusticiteit, maar dan wel een die in combinatie met een indrukwekkende concentratie en finesse de proevers/drinkers vaak sprakeloos en winestruck achterlaat.

Op de rechteroever van de Rhône, ten noorden van de Camargues en flirtend met de grens van Languedoc, liggen de wijngaarden van Costières de Nîmes. Michel Gassier, met wortels diep verankerd in de bodem waar hij is opgegroeid, is het schoolvoorbeeld van de bezeten wijnmaker die het allerbeste uit zijn terroir weet te halen. Waar veel wijnen uit de appellatie verdrinken in middelmatigheid, excelleert hij jaar na jaar en maakt hij van het allerbeste dat er in deze regio geproduceerd wordt. In plaats van zoals veel van zijn collega wijnmakers – de focus te leggen op zo hoog mogelijke rendementen, bewerkt hij elke wijngaard naargelang ligging, bodem en positionering. Met veel geduld en een maniakale focus op de biodiversiteit van zijn wingerds haalt hij het allerbeste boven uit de geoogste druiven, die op hun beurt een elegante ambassadeur zijn met de juiste balans. De wijnen van de familie Gassier overstijgen moeiteloos het imago van deze vaak verguisde appellatie en flirten nadrukkelijk met de geroemde kwaliteit van zijn, doorgaans veel duurdere, buren in de gedeelde Zuidelijke Rhône vallei.

Wanneer Marc Kent van Boekenhoutskloof ons begin de jaren 2000 attent maakt op een nieuw project in Languedoc, hadden we nooit durven hopen dat eigenaars Tim Ford en Anthony Record, samen met wijnmaker Vincent Chansault, anno 2016 op zo een hoog niveau zouden meespelen. De ambities waren weliswaar torenhoog, de financiële middelen ruimschoots aanwezig, de gedrevenheid van Vince ongebreideld, maar we kunnen gerust stellen dat de realisatie van hun masterplan het origineel ruimschoots overstijgt, en dat had niemand voor mogelijk gehouden.
We kunnen hen daarom dan ook alleen maar alle krediet geven voor het rigoureus volgen van hun “overdelivering” strategie. Daar waar – na de nodige successen- vele van hun collega’s de prijzen snel naar hogere niveaus hevelen, heeft Gayda steeds hun vooraf uitgestippelde prijzenpolitiek blijven volgen en de consument altijd met veel respect behandeld, lees: veel wijn voor weinig geld gegeven.
De filosofie door het volledige gamma – van Flying Solo, over de Cépage reeks en de Freestyle wijnen, tot Chemin de Moscou en het recentere Villa Mon Rêve – blijft, zowel in wit, rood als rosé, de reden waarom we 20 jaar geleden zo verliefd zijn geworden op deze regio. Lekkere, fruitgedreven wijnen, met veel respect voor terroir, druif en typiciteit.

Wanneer Marc Kent van Boekenhoutskloof ons begin de jaren 2000 attent maakt op een nieuw project in Languedoc, hadden we nooit durven hopen dat eigenaars Tim Ford en Anthony Record, samen met wijnmaker Vincent Chansault, anno 2016 op zo een hoog niveau zouden meespelen. De ambities waren weliswaar torenhoog, de financiële middelen ruimschoots aanwezig, de gedrevenheid van Vince ongebreideld, maar we kunnen gerust stellen dat de realisatie van hun masterplan het origineel ruimschoots overstijgt, en dat had niemand voor mogelijk gehouden.
We kunnen hen daarom dan ook alleen maar alle krediet geven voor het rigoureus volgen van hun “overdelivering” strategie. Daar waar – na de nodige successen- vele van hun collega’s de prijzen snel naar hogere niveaus hevelen, heeft Gayda steeds hun vooraf uitgestippelde prijzenpolitiek blijven volgen en de consument altijd met veel respect behandeld, lees: veel wijn voor weinig geld gegeven.
De filosofie door het volledige gamma – van Flying Solo, over de Cépage reeks en de Freestyle wijnen, tot Chemin de Moscou en het recentere Villa Mon Rêve – blijft, zowel in wit, rood als rosé, de reden waarom we 20 jaar geleden zo verliefd zijn geworden op deze regio. Lekkere, fruitgedreven wijnen, met veel respect voor terroir, druif en typiciteit.

Wanneer Marc Kent van Boekenhoutskloof ons begin de jaren 2000 attent maakt op een nieuw project in Languedoc, hadden we nooit durven hopen dat eigenaars Tim Ford en Anthony Record, samen met wijnmaker Vincent Chansault, anno 2016 op zo een hoog niveau zouden meespelen. De ambities waren weliswaar torenhoog, de financiële middelen ruimschoots aanwezig, de gedrevenheid van Vince ongebreideld, maar we kunnen gerust stellen dat de realisatie van hun masterplan het origineel ruimschoots overstijgt, en dat had niemand voor mogelijk gehouden.
We kunnen hen daarom dan ook alleen maar alle krediet geven voor het rigoureus volgen van hun “overdelivering” strategie. Daar waar – na de nodige successen- vele van hun collega’s de prijzen snel naar hogere niveaus hevelen, heeft Gayda steeds hun vooraf uitgestippelde prijzenpolitiek blijven volgen en de consument altijd met veel respect behandeld, lees: veel wijn voor weinig geld gegeven.
De filosofie door het volledige gamma – van Flying Solo, over de Cépage reeks en de Freestyle wijnen, tot Chemin de Moscou en het recentere Villa Mon Rêve – blijft, zowel in wit, rood als rosé, de reden waarom we 20 jaar geleden zo verliefd zijn geworden op deze regio. Lekkere, fruitgedreven wijnen, met veel respect voor terroir, druif en typiciteit.

Dat de wortels van de familie Faravel stevig verankerd zijn in de rotsige grond van Gigondas is een understatement. Als vader Antonin eind de jaren ’50 zijn kapot gehagelde olijfbomen op de terrassen aan de voet van de Dentelles de Montmirail vervangt door wijnstokken, begint het echte (wijn)familieverhaal. De eerste jaren werden de druiven nog verkocht aan andere wijnbouwers, maar jaargang 1979 was de eerste wijn onder eigen label. Na het overlijden van de pater familias in 1988 komen druppelsgewijs de vier kinderen allemaal terug samen om het levenswerk van hun geliefde papa verder te zetten. Onder leiding van Thierry groeit het domein uit tot een van de meest consistente en kwaliteitsvolle domeinen in de zuidelijke Rhônevallei met wijngaarden in Gigondas, Vacqueyras en Beaumes-de-Venise.

Dat de wortels van de familie Faravel stevig verankerd zijn in de rotsige grond van Gigondas is een understatement. Als vader Antonin eind de jaren ’50 zijn kapot gehagelde olijfbomen op de terrassen aan de voet van de Dentelles de Montmirail vervangt door wijnstokken, begint het echte (wijn)familieverhaal. De eerste jaren werden de druiven nog verkocht aan andere wijnbouwers, maar jaargang 1979 was de eerste wijn onder eigen label. Na het overlijden van de pater familias in 1988 komen druppelsgewijs de vier kinderen allemaal terug samen om het levenswerk van hun geliefde papa verder te zetten. Onder leiding van Thierry groeit het domein uit tot een van de meest consistente en kwaliteitsvolle domeinen in de zuidelijke Rhônevallei met wijngaarden in Gigondas, Vacqueyras en Beaumes-de-Venise.

Met een familiale wijngeschiedenis die zijn oorsprong vindt in het begin van de 17e eeuw, is het niet zo verwonderlijk dat Romain Roche een carrière in de wijn zou maken. Maar toen hij in 2009 besloot om zijn eigen domein op te richten, werden er in zijn zeer nabije omgeving, en met uitbreiding in de ruime regio rond Cairanne, toch wel een aantal wenkbrauwen gefronst. Met een overgrootvader als stichter, en een papa die jarenlang president was van de plaatselijke coöperatieve, leek het niet meer dan normaal dat hij de traditie zou verder zetten. Het is ondertussen echter wel voor iedereen duidelijk dat (achter)(klein)zoonlief de juiste beslissing heeft genomen, en zich in een mum van tijd naar de absolute top van de appellatie heeft gekatapulteerd.

Op de flanken van de Mont-Ventoux in Flassan, komende vanuit Bedoin waar al menig heroïsch fietsduel is uitgevochten, rijdt wijnmaker Paul Vendran zijn eigen koers. Eigenzinnig, zonder veel rekening te houden met wat de rest van het peloton of de supporter daar nu eigenlijk van denkt. Maar wat we de man wel moeten nageven, is dat hij wint en blijft winnen. Soms op kracht, dan weer verrassend op finesse, maar altijd met panache en vaak onvoorspelbaar. Op wijngebied weet hij als geen ander de identiteit van zijn streek en wijngaarden te vertalen naar zijn wijnen, en keer op keer te zorgen voor ongecomplexeerd drinkplezier met een heel grote hoofdletter D!

De meest gekende wijn van het prachtig groene Marche landschap, is ongetwijfeld de Verdicchio. Vaak worden deze wijnen als zeer eenvoudig of zelfs oninteressant beschouwd, maar de wijnen van Aldo Cifola kunnen we gerust als een buitenbeentje bestempelen. Opbrengsten die in vergelijking met de meeste andere wijnen ridicuul laag zijn, drastische groene oogst in de lente, zeer laat plukken en een uniek microklimaat in combinatie met de haast maniakale precisie van de wijnmaker, maken de wijnen van La Monacesca absolute top van deze appellatie.

In Emporda, een stuk Catalonië dat sinds de jaren ’70 enkel en alleen bekend was voor het zon, zee en strand toerisme, heeft de gastronomie en wijnbouw de laatste 15 jaren de ganse streek op sleeptouw genomen. Oude, verlaten en slecht – of niet – onderhouden wijngaarden werden in ere hersteld en jonge wijnbouwers traden in de voetsporen van hun grootvaders, of stampten zelf een domein uit de grond. Josep Serra is de exponent van deze nieuwe generatie, en heeft op amper 10 jaar tijd een gamma uitgebouwd dat we niet enkel terugvinden op de wijnkaart van absolute wereldtoppers zoals El Celler de Can Rocca, maar ook en vooral op de tafel en in het glas van de echte wijnliefhebber.

In Emporda, een stuk Catalonië dat sinds de jaren ’70 enkel en alleen bekend was voor het zon, zee en strand toerisme, heeft de gastronomie en wijnbouw de laatste 15 jaren de ganse streek op sleeptouw genomen. Oude, verlaten en slecht – of niet – onderhouden wijngaarden werden in ere hersteld en jonge wijnbouwers traden in de voetsporen van hun grootvaders, of stampten zelf een domein uit de grond. Josep Serra is de exponent van deze nieuwe generatie, en heeft op amper 10 jaar tijd een gamma uitgebouwd dat we niet enkel terugvinden op de wijnkaart van absolute wereldtoppers zoals El Celler de Can Rocca, maar ook en vooral op de tafel en in het glas van de echte wijnliefhebber.